بازخوردهای تصحیحی و پاسخ به آن‏ها در کلاس‏ های فارسی‏ آموزانِ خارجی

طبق نظر بسیاری از محققین، بازخوردهای تصحیحیِ شفاهی در تسهیل و تسریعِ فرایند یادگیری زبانِ‌ دوم‌ نقش مهمی دارند و بررسی آن‌ها نیز به لحاظ این‌ که از نوع پژوهش‌های غیررسمی (تحقیقات درون­کلاسی) محسوب می‌شوند بسیار حائز اهمیت می­باشد؛ همچنین، به دلیل میدانی بودن و نزدیک بودنِ مشاهده‌گر به محیط واقعی آموزش، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، شناسایی انواع خطاهای زبان‌آموزان، انواع بازخوردهای مدرسان به خطاها و پاسخ‌های فوری زبان‏آموزان به آن بازخوردها و نیز تعیین بیشترین و کمترین بسامد آن‌ها در کلاس‌های آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم براساس الگوی لیستر و رانتا (1997) می‌باشد. به این منظور، پنج کلاس فارسی‌آموزی در سطوح مقدماتی، میانی و پیشرفته و نیز شرکت‌کننده‌هایی متشکل از 5 مدرس ایرانیِ زبان فارسی و 57 فارسی‌آموز با ملیت‌های مختلف از طریق نمونه‌گیری احتمالی از نوع طبقه‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش، 3420 دقیقه مشاهده‌ی کلاسی صورت گرفت که پس از متناسب­سازی داده­ها،1620 دقیقه از آن‌ها به متن نوشتاری تبدیل شد. سپس انواع بازخوردهای مدرسان، انواع خطاهای فارسی‏آموزان و نیز، انواع پاسخ‏های فوری آن‏ها به بازخورد‏ها مشخص، و از نرم‌افزارهای رایانه‌ای مخصوصی برای تحلیل داده‌ها و طراحی «نمودار گردشیِ توالی اصلاح خطا» استفاده‌ شد. پس از بررسی داده‌ها، معلوم شد که این پژوهش، از لحاظ بیشترین نوع بازخورد ارائه شده، یعنی «تصحیح غیرصریح» و نیز بیشترین پاسخ‌دهی فارسی‌آموزان به نوع بازخورد، یعنی بازخورد «فراخوانی»، با پژوهش لیستر و رانتا (1997) همسو بوده، اما در مورد کم‌بسامدترین بازخورد و نیز کم‌بسامدترین پاسخِ آنیِ زبان‌آموز به بازخوردِ مدرس، با پژوهش لیستر و رانتا (1997) همسو نبوده ‌است

Corrective Feedback and Responses from Persian Learners

Oral corrective feedback, according to many researchers’ points of view, plays a crucial role in facilitating and accelerating the process of the second language learning. The present study aims to identify Persian learners’ error types, the teachers’ feedback types and learners’ uptakes also it is aimed at determining the most and least frequent errors occurred on the basis of Lyster and Ranta’s model (1997). To do so, participants including 5 Iranian teachers and 57 students from different nationalities in three different levels of elementary, intermediate, and advanced were selected through stratified sling. About 3420 minutes of the classes were recorded, of which 1620 minutes were transcribed. Then, teachers’ feedback types, learners’ errors and their uptakes were identified. To analyze the data and illustrate the tables and flowcharts, software such as SPSS, Excel and Edraw Max were used.  Findings showed some results were consistent with Lyster and Ranta’s (1997) study whereas some of them did not. The ‘recast’ and ‘elicitation’ were reported the most frequent feedbacks and uptakes, respectively, which are consistent with their findings. However, results differ from those of Lyster and Ranta (1997) with regard to the least given feedback and the least uptakes.