ترکیب‎های قالبی فارسی و کارکردهای متنی آنها در نگارش

توجه روزافزونِ عبارت‌شناسان به ترکیب‎های قالبی در دهه‌ی اخیر نشان‌دهنده‌ی اهمیت کارکردی آنها است. ترکیب‎های قالبی، عناصر زبانی پیش‌ساخته‎ای هستند که به صورت یک مجموعه، نگهداری و بازیابی می‎شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‎های کارکردی ترکیب‎های قالبی فارسی و ارتباط آنها با مهارت نگارش است. در این پژوهش، ترکیب‎های قالبی در نوشته‎های فارسی تولید شده توسط 10 گویشور زبان فارسی از نظر کمّی و کیفی مورد بررسی قرار گرفته‎اند. پیکره‌ی تولید‌ شده در این پژوهش شامل 100 نمونه‌ نوشته‌ی فارسی بوده که از نظر کیفیتِ به‌کارگیری ترکیب‎های قالبی از انواع کارکردی مختلف و همچنین سطح مهارت نگارش، نمره‌گذاری شده‎اند. در بخش کمّی، از تحلیل بسامد، تحلیل همبستگی و تحلیل آزمون خی‌ و در بخش کیفی از تحلیل محتوا و مصاحبه‎های گذشته‌نگر برای کاویدن پیش‌فرض‎ها، تحلیل‎ها و داوری‎ مشارکان استفاده شده است. نتایج مطالعه‌ی حاضر نشان می‎دهد که (1) بسامد بالای استفاده از ترکیب‎های قالبی فارسی لزوماً کیفیت نوشتار را بالا نمی‎برد و (2) بررسی ویژگی‎های کارکردی ترکیب‎های قالبی باید با توجه به وجوه بینازبانی آنها و گاه با توجه به دانش زبان انگلیسی گویشوران فارسی انجام شود. یافته‎های این پژوهش را می‌توان در مطالعات زبان‌شناختی و آموزش زبان فارسی به گویشوران سایر زبان‌ها مورد توجه قرار داد.

Persian Formulaic Sequences and Their Textual Functions in Writing

The growing attention to formulaic sequences during the last decade indicates that the functional features of such sequences play a crucial role in writing. Formulaic sequences are prefabricated linguistic components which are stored and retrieved as a whole. The present study aims to examine the functional features of such sequences in Persian writings. To do so, 10 writing sles of Persian native speakers were qualitatively and quantitatively analyzed. The corpus included 100 sle writings which were scored with regard to using the formulaic sequences from different functional categories as well as writing skill level. In the quantitative phase, frequency analysis, correlation analysis and Chi square analysis were employed whereas in the qualitative phase, content analysis and retrospective interviews were used to explore the participants' presumptions, analyses, and judgments. The results showed that (1) high frequency of using formulaic sequences would not necessarily guarantee the quality of writing and (2) studying the functional features of formulaic sequences is suggested to be conducted with paying full attention to inter lingual characteristics as well as the Persian speakers' knowledge of English. The findings of the research could be utilized in linguistic studies and Teaching Persian to Speakers of Other Languages (TPSOL).