بررسی میزان انگیزش و جهت‌گیری فارسی‌آموزان ترکی‌زبان در یادگیری زبان فارسی

به باور برخی صاحب نظران، بسیاری از عوامل دخیل در فرایند یادگیری زبان دوم به واسطه ی عامل عاطفی «انگیزش» نقش خود را ایفا می کنند. بر این اساس، آگاهی از انگیزش زبان آموزان می تواند به برنامه ریزان آموزش زبان دوم کمک کند تا در جهت افزایش کیفیت آموزش زبان دوم و دیگر جنبه های آن گام های موثرتری بردارند. در پژوهش حاضر، تلاش شده است میزان انگیزش و جهت گیری دانشجویان ترکی زبانِ رشته ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آنکارا در یادگیری زبان فارسی مورد بررسی قرار گیرد. نمونه ی تحقیق شامل 80 دانشجوی دوره ی کارشناسی رشته ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آنکارا بود. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل، پرسش نامه ای متشکل از آزمون های «نگرش نسبت به یادگیری زبان»، «شدت انگیزشی»، «اشتیاق» و «جهت گیری»که همگی برگرفته از پرسش نامه ی «نگرش/انگیزش» گاردنر (gardner, 1985b)» بود، بین آزمودنی ها توزیع شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاکی از وجود نگرش مثبت بالاتر از میانگین (نمره ی 36 از 40)، شدت انگیزشی بالاتر از میانگین (نمره ی 22 از 24)، و اشتیاق بسیار بالای (نمره ی 19.25 از 21) آزمودنی ها بود. مجموع این سه نمره نشان گر بالا بودن میزان انگیزش (نمره ی آزمودنی های پسر 75.20 از 85 و نمره ی آزمودنی های دختر 79.30 از 85) آزمودنی ها در یادگیری زبان فارسی بود. در زمینه ی جهت گیری آزمودنی ها هم، این نتیجه به دست آمد که %77.5 آزمودنی ها (%83 دختر و %72 پسر) دارای جهت گیری یکپارچه و بقیه ی آزمودنی ها، یعنی %22.5 آن ها (%17 دختر و %28پسر)، دارای جهت گیری ابزاری در یادگیری زبان فارسی بودند.