مقایسه‌ی رشد زبان گفتاری در دانش‌آموزان نارساخوان و عادی پایه‌‌ی اول تا سوم

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی رشد حوزه های زبانی کودکان نارساخوان و عادی بود. روش این پژوهش، توصیفی و از نوع پس رویدادی یا علّی– مقایسه ای بود. در این پژوهش 60 نفر شامل: 30 دانش آموز نارساخوان رشدی و 30 دانش آموز عادی پایه ی اول تا سوم دبستان شرکت داشتند. این دانش آموزان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از آزمون هوش تجدید نظر شد ه ی وکسلر کودکان و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) مورد بررسی قرار گرفتند؛ درنهایت نیز، جهت ارزیابی رشد زبان گفتاری، از نسخه ی نهایی آزمون رشد زبان استفاده شد. تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس صورت گرفت. یافته های به دست آمده از این بررسی نشان داد بین میانگین نمرات کودکان نارساخوان و عادی در حوزه‌های زبان که شامل حوزه های معنایی یا واژگانی (واژگان تصویری، واژگان ربطی و واژگان شفاهی) و حوزه‌های دستوری (درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری) است، تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که میانگین نمرات دانش آموزان عادی در این حوزه ها بیش از میانگین نمرات گروه نارساخوان است. بنابراین، با توجه به یافته های حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که کودکان نارساخوان نسبت به همتایان عادی‌شان، توانایی های زبانی ضعیف تری در حوزه های واژگانی، نحوی، زبان گفتاری و خرده آزمون های مربوط به آن‌ها دارند؛ همچنین مقایسه ی داده ها به لحاظ رشدی نیز نشان داد که بین حوزه های زبان کودکان نارساخوان و عادی در سه پایه ی تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد و کودکان کلاس سوم در هر دو گروه، عملکرد بهتری در حوزه های زبان نسبت به کودکان کلاس اول و دوم دارند. ازاین رو، پیشنهاد می شود در برنامه ی درمانی کودکان نارساخوان، آموزش حوزه های زبانی در کنار سایر مداخلات درمانی گنجانده شود.