رهبری اصیل، سبکی ضروری در مدیریت دانشگاه‌ها (مطالعه موردی دانشگاه‌های پیام نور استان های تهران و البرز)

در دهه اخیر، مباحث اخلاقی و اتخاذ رویکرد اخلاقی در حوزه سازمان و مدیریت بسیار رایج شده است. پیرو همین شرایط، مقوله رهبری در دانشگاهها به عنوان یکی از سازمانهای تاثیرگذار آموزشی در جوامع، تحت تاثیر این رویکرد قرار گرفته و منجر به ایجاد سبک جدیدی با عنوان «رهبری اصیل» شده است. هدف: هدف این پژوهش، تشریح این مهم بوده است. بدین منظور، نخست به تشریح مفهوم اصالت که پایه و اساس رهبری اصیل را تشکیل می‌دهد پرداخته شد. روش: با مطالعه میدانی و توزیع 320 پرسشنامه میان کارکنان دانشگاههای پیام نور استان البرز و با استفاده از روشهای کمّی تحقیق (آزمون مقایسه میانگینها و آزمون فریدمن) و نرم‌افزارهای آماری، مفهوم رهبری اصیل و ابعاد مختلف آن مورد سنجش قرار گرفت و در نهایت، به رتبه‌بندی این عوامل پرداخته شد. یافته‌ها: از میان چهار بُعد مرتبط با مفهوم رهبری اصیل، به ترتیب: شفافیت در روابط، رفتار اصیل، خودآگاهی و پردازش متعادل اطلاعات، از اهمیت بیشتری برخوردارند. نتیجه‌گیری: در انتهای پژوهش، راهکارها و پیشنهادهایی برای توسعه و ترویج رهبری اصیل به عنوان سبکی ضروری در مدیریت و رهبری دانشگاهها ارایه شده است.