بررسی تطبیقی آیه شریفه نفی سبیل در تفاسیر فریقین

بیشتر فقیهان و مفسران امامیه در مورد دلالت آیه «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُوْمِنِینَ سَبِیلا» بر این باورند که آیه شریفه، ناظر بر مقام تشریع است که نتیجه آن، نفی هر گونه احکامی است که به هر شکلی می تواند بستر تسلط کفار بر مسلمانان را فراهم آورد و گروه اندکی از مفسران اهل سنت پیرو مبنای دلالت انشائی آیه شریفه نفی سبیل هستند اما دیدگاه های دیگری نیز وجود دارد که برخی از آنها دلالت آیه شریفه را به قرینه بخش پیشین آن: »فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَه بالحقّ « تنها ناظر بر اِخبار از نفی غلبه کافران بر مسلمانان در زمینه احتجاج و برهان می دانند، از نظر مفسران فریقین امکان جمع میان دو مبنای دلالت انشائی و اِخباری آیه شریفه نفی سبیل مبتنی بر آن است که مفهوم نفی غلبه به معنای عام و »سبیلا « به عنوان نکره در سیاق نفی که افاده عموم دارد، در نظر گرفته شود.

The Rule of Nafye Sabil, Opposing Foreign Influence,in Fariqain Commentaries, Comparatively Studied

Most Imami faqihs and commentators have viewed the verse: «and Allah will not give the disbelievers any way (of success) against the believers » as referring to the level of legislature and, therefore, it oppose any ground for disbelievers` dominance over believers; however a small number of Sunni commentators have relied on nonpredicative denotation of the verse. Yet, some other views may be found in the field including one relying on previous part of the verse saying: «Allah will judge between you at the Day of Resurrection ». On this view, the verse opposes disbelievers` dominance over believers only in the field of reasoning and discussion. For Fariqain commentators, the two views may be harmonized with regard to the form of sabilan, a way, that generalizes the rule as understood by laws of language.