ارتباط اسماء الهی با محتوای آیات در سوره آل‌عمران

مقاله حاضر به بررسی ارتباط اسماء الهی با محتوای آیات در سوره آل عمران در ذیل آیات مختوم به دو اسم «رحمن و رحیم »، «حی و قیوم »، «عزیز و حکیم»، «غفور و رحیم »، «سمیع و علیم »، «عزیز و ذوانتقام » و «واسع و علیم » پرداخته است. با نظرداشتِ توقیفی بودن ترتیب و نظم کلمات در قالب آیات قرآن و نیز تنظیم آیات در درون سوره ها، ارتباط و همخوانی اسماء الهی با مضامین آیات امری انکارناپذیر است. این ارتباط به چند صورت نمود یافته است که عبارتند از: «ارتباط با خود آیه »، «پیوند با آیه قبل یا آیه بعد »، «ارتباط با دو آیه قبل و بعد » و «ارتباط با محتوای کلی چند آیه ». در سه مورد نخست، ممکن است ارتباط با صدر، میانه و ذیل آیات برقرار باشد و در مورد »ارتباط با محتوای کلی چند آیه «، نفی الوهیت از غیر خداوند که مهم ترین مسئله دینی است، در سوره آل عمران مطرح شده است و اسماء حیّ، قیوم، عزیز و حکیم با آن پیوند خورده است.