بررسی تفسیری «لسان قوم» در آیه 4 سوره ابراهیم

از جمله آیاتی که در تفسیر آن اختلاف آراء بسیاری وجود دارد آیه چهارم سوره ابراهیم: «وَمَا اَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ اِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ ...» است. به‌رغم روشنی واژگان به‌کار رفته در آیه، مفهوم فراز «لسان قوم» معرکه آراء مفسران و پژوهشگران علوم قرآنی است. با مطالعه بیانات مفسران در ذیل آیه و دیدگاه‌های محققان، نظرات آنها در چهار دیدگاه قابل دسته‌بندی است. نویسنده با بررسی و تحلیل دیدگاه‌ها به این نتیجه دست یافته است که منظور از «لسان قوم» هماهنگی محتوای وحی با فهم و سطح درک مخاطبان و به‌تعبیر دیگر همراهی قرآن با زبان قوم است. سیاق آیه، حکمت ارسال رسولان الهی و حکمت پیام‌رسانی (تفهیم و مفاهمه) از ادله مورد استناد نویسنده در تایید این دیدگاه است.

the concept of قوم in verse 4 of sura ibrahim : analysis of the views of quranic commentators and commentators

among the verses in which there are many differences of opinion in its interpretation is the verse we did not send a messenger unless the people spoke to them.... despite the clarity of the words used in the verse, the concept of the language of the people has been contested by commentators and researchers of quranic sciences. by studying the statements of commentators under the verse and the views of researchers, their views can be categorized into four views. by examining and analyzing the views, the author has come to the conclusion that the meaning of the language of the people is to harmonize the content of the revelation with the understanding and level of understanding of the audience, and in other words, to accompany the qur’an with the language of the people. the context of the verse, the wisdom of sending divine messengers and the wisdom of conveying messages (understanding and understanding) are among the evidence cited by the author in support of this view.