تفسیر آیه 103 انعام در تفاسیر فریقین با بهره‌گیری از بلاغت ساختار

برخی مفسّران آیه «لا تُدْرِکُهُ الابْصارُ» را ناظر به نفی رویت ظاهری خدا تفسیر کرده‌اند و برخی دیگر بر پایه مذهب کلامی‌شان، دلالت آیه را بر این مطلب منکرند. نقش مهم این آیه در مباحث اعتقادی، تفسیر فرامذهبی آن را ضروری می‌نماید. در این میان، نقش اساسی گزینش واژگان و بلاغت جمله در فهم گسترده آیات قرآن نشان داده می‌شود. در این نوشتار، تفسیر این آیه با روش تحلیلی انتقادی و با رویکرد ادبی انجام شده است. با توجه به واژه‌پژوهی و ساختار ویژه آن، هم ادراک و رویت ظاهری خدا و هم ادراک عقلی و وهمی او، نفی می‌شود. ادراک بصر؛ یعنی رسیدن و دریابیدن هر آنچه در انسان و مانند او سبب ظهور و بروز می‌شود، چه با چشم سر و قوه بینایی ظاهری باشد، چه با چشم دل و نیروی باطنی روح؛ یعنی عقل و وهم باشد.

an exegesis of the verse 103 of an'am in fariqin's commentaries using the rhetoric of structure

some commentators have interpreted the verse la tudrikuh ulabsar as negating the outward vision of god, and others deny the meaning of the verse based on their theological religion. the important role of this verse in religious discussions makes its transreligious interpretation necessary. meanwhile, the essential role of vocabulary selection and sentence eloquence in the broad understanding of quranic verses is shown. in this article, the interpretation of this verse has been done with analyticocritical method and literary approach. according to the word research and its special structure, both the perception and seeing god’s appearance and his intellectual and illusory perception are negated. perception of sight means reaching and finding out everything that causes emergence and manifestation in a human being and like him, whether it is with the eyes of the head and external vision, or with the eyes of the heart and the inner power of the soul; it means to be rational and delusional.