نقد برداشت نامعصوم بودن پیامبراکرم| از آیه 52 انعام

از دلیل‌های قائلان به نامعصوم بودن پیامبر اکرم| از گناه، آیه 52 سوره انعام است. این گروه، با استناد به برخی از تعبیرهای موجود در این آیه و نیز با تکیه بر پاره‌ای از روایات اسباب نزول، مدعی‌اند آن حضرت، در یکی از پیشامدهای سال‌های آغازین بعثت، به منظور خوشآمد کافران و جذب آنان به اسلام، شماری از فقیران باایمان را از خود راند و این کار، از مصادیق ستمکاری و گناه است. گروه یادشده، با فرض گرفتن صدور این کار از جانب پیامبراکرم| آیه مزبور را به پنج دلیل، شاهدی بر درستی دیدگاه خود می‌دانند اما با درنگ در این دلیل‌ها و تامل در مفاد آیه و مقایسه آن با آیات مشابه، نادرستی همه این دلایل روشن می‌شود و این واقعیت به ثبوت می‌رسد که پیامبر اکرم| اقدام به طرد فقیران ننموده و بر فرض که چنین کرده باشد، این کار، از مصادیق ظلم نیست و گناه محسوب نمی‌شود.

A Criticism of Inferring and Basing Fallibility of the Holy Prophet from and on the Verse 52 of An'am

Verse 52 of Surah Anchr('39')am is one of the reasons for those who believe in fallibility of the Holy Prophet (s). This group, citing some current interpretations of the verse and also relying on some narrations of the ground for its revelation, claims that in one of the events of the early years of the mission, in order to satisfy the infidels and attract them to Islam, the Prophet repelled a number poor believers and it would be counted as an example of oppression and sin. Assuming the issuance of this work by the Holy Prophet (s), they consider the verse as an evidence of the correctness of their view for five reasons, but by delaying these reasons and reflecting on the content of the verse and comparing it with similar verses, it has been made clear that all these reasons are incorrect and it is proved that the Holy Prophet (s) did not repelled the poor and given such had been the case, this may not be counted an example of oppression and a sin.