حیات زمین از منظر تفسیر قرآن کریم

قرآن کریم در آیات متعددی حیات را به زمین اسناد داده است؛ مقاله حاضر درصدد تبیین معنای این اسناد است. از این رو در ابتدا نگرش مقبول پیرامون حیات به‌خصوص با توجه به بنیادهای آن در نگاه‌های فلاسفه را جستجو می‌کند و تبیین و مبانی حکمت متعالیه را مناسب‌ترین گزینه می‌بیند. در این میان نگرش علامه طباطبایی در المیزان را بهترین تعریف برای حیات می‌داند و به کمک آن به تفسیر حیات زمین می‌پردازد. برخی از مفسران اسناد حیات به زمین را مجازی دانسته‌اند، اما به‌نظر می‌رسد به‌واسطه آیه 5 حج و 39 فصلت بتوان معنای حیات مادی زمین را ارائه نمود. طبق این معنا، اهتزاز و ربوه پس از نزول باران بر زمین، فرآیند حیات زمین را تامین می‌کنند. افزون بر این به کمک برخی روایات اهل‌بیت(ع) نیز می‌توان به‌معنای جدیدی از حیات معنوی و باطنی دست یافت که مصداق جدیدی برای مراتب حیات زمین تلقی خواهد شد.

The life of the earth from the perspective of the interpretation of the Holy Quran

The Holy Qur'an has attributed life to earth in several verses; The present article seeks to explain the meaning of these ascriptions. Therefore, at first, the writer tries to find out the acceptable attitude towards life, given its foundations in the views of philosophers. To him, the explanation and fundamentals of transcendent theosophy seems to be the most appropriate option in this regard. In the meantime, Allameh Tabatabai's view in AlMizan is considered the best definition for life and with its help he interprets the life of the earth. According to some commentators rsquo; view, the attribution of life to earth is virtual, but it seems that one can literally ascribe physical life to the earth by verse 5 of Hajj and 39 of Fussilat. In this sense [yet when We send down water upon earth, it stirs and swells], vibration and inflation provide the life process of the earth after the rain falls on it. In addition, with the help of some narrations of Ahl alBayt (progeny of the Prophet Muhammad), a new meaning of spiritual and esoteric life can be achieved, which will be considered a new example for the levels of earthly life.