تحلیل معناشناختی صلاح در قرآن کریم از منظر علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی

عموم مفسران تمام کاربردهای قرآنی »صالح « را ناظر به صلاح در عمل دانسته و فاعل هر عملِ دارای صلاح را صالح شمرده‌اند، اما برخی از مفسران با توجه به بخشی از کاربردهای قرآنی صالح و توصیف پیامبران الهی به این وصف و نیز درخواست شماری از پیامبران برای قرارگرفتن در شمار صالحان، بر این باورند که صالح، بیانگر منزلتی ویژه و ناظر به صلاح ذاتی است و با صرف انجام عمل صالح، انسان به این مقام دست نمی‌یابد. علامه طباطبایی و آیتالله جوادی‌آملی از این دسته‌اند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی با بررسی دیدگاه فوق، آن را دیدگاهی مستحکم و قویم یافته و بر دیدگاه عموم مفسران ترجیح داده است. بنابراین دیدگاه، قرآن کریم به هر کسی که عمل صالح انجام دهد، صالح اطلاق نمی‌کند، بلکه در بسیاری از آیات قرآن کریم صالح، منزلتی ویژه و وصف کسی است که گوهر ذاتش صالح باشد و صلاح در او ملکه و فصل مقوم وی گردیده باشد.

Semantical Analysis of the Word Salah in the Holy Quran as Commented by Allameh Tabataba`i and Ayatollah Javadi Amoli

All commentators have known all Qur'anic cases of the word salih as referring to salah in practice and viewed one doing any deed of salah as salih. Some commentators, however, regarding some Quranic cases of salih that describes prophets as salih as well as the demand of some prophet of God to put them among salihan, have known salih as being a particular position, that is essential salah not being available for those only of salih deed. Allameh Tabatabai and Ayatollah Javadi Ameli are among these. This descriptiveanalytical research, by examining the above point of view, has made it a solid and firm view and preferred to the public view of commentators. Therefore, the Qur'an does not refer to anyone who does a righteous deed as a righteous person, but in many verses of the holy Qur'an is a special status and attribute of a person whose essence is qualified with salah.