تحلیلی بر مفهوم آیه مودّت و رابطه آن با اجر حضرت ابراهیم

آیه مودّت از آیات عقیدتی بسیار مهم و اختلافی میان تفاسیر فریقین است. بسیاری از مفسران اهل سنت و برخی از تفاسیر شیعه به جهت اعتقاد به عدم درخواست اجر دنیوی از سوی انبیاء گذشته، درخواست اجر برای پیامبر اسلام را بعید دانسته اند. به نظر میرسد تفاسیر فریقین از توجه به سیاق حاکم در داستان حضرت ابراهیم که آیین حنیف را مقدم و دین اسلام را تالی آن میداند، غفلت ورزیده اند؛ زیرا در آن داستان خدای متعال درخواست امامت از سوی آن حضرت بر ذریّه خود در آخرالزّمان را اجابت نموده و از امامت اعطایی به ذریّه آن حضرت با عنوان اجر دنیوی و حسنه یاد کرده است، حسنه ای که خدای سبحان در آیه مودّت، مصادیق آن را اهلبیت نبوّت و رسالت از ذریّه حضرت ابراهیم در وهله نخست و عترت پیامبر اسلام در مرحله بعد معرفی فرموده است. با اتّخاذ چنین رویکردی و با بررسی مفهومی واژه های اجر، القربی و سیاق حاکم بر آیه مودّت، میتوان اختلافهای اساسی میان فریقین در مسئله خلافت بعد از پیامبر(ص) را پایان داد.