|
|
ذهنیبودن زمان در فلسفه ملاصدارا
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علمالهدی سیدعلی
|
منبع
|
حكمت معاصر - 1393 - دوره : 5 - شماره : 4 - صفحه:105 -122
|
|
|
چکیده
|
در عمده پژوهشهایی که در خصوص زمان در فلسفه اسلامی و تفکر مشایی و صدرایی صورت پذیرفته است عمدتاً به مقوله زمان از دریچه بحث حرکت نگریسته شده و معمولاً این پژوهشها درصدد رمزگشایی از نسبت حرکت و زمان با یکدیگر در تفکرات و فلسفههای یادشده بودهاند. اما در این تحقیق مسیله رابطه زمان با ذهن و اینکه زمان امری عینی است یا ذهنی دغدغه اصلی است. از همین رو، ابتدا به دو مفهوم متفاوتی که از زمان میتوان داشت و معمولاً از آن به سلسله زمانی پویا و سلسله زمانی ایستا یاد میشود اشاره شده است و سپس نشانه داده شده که مفهوم زمانی در تفکر ارسطویی و مشایی و در تفکر متکلمان یک امتداد متصل و متصرم است و لذا باید پذیرفت نگاه ایشان به زمان به صورت یک سلسله زمانی ایستا است.در گام نهایی این تحقیق، نشان داده میشود زمان به معنای سلسله زمانی ایستا و به صورت یک امتداد متصل در فلسفه ملاصدرا امری ذهنی است و هیچ منشا انتزاع عینی ندارد. لذا این مقاله انگاره معقول ثانی فلسفی بودن زمان در تفکر ملاصدرا را مردود میداند.
|
کلیدواژه
|
ذهنی ,عینی ,زمان ,حرکت ,معقول ثانی فلسفی ,ملاصدرا ,Subjective ,Objective ,Motion ,Time ,Mulla Sadra ,Secondary Intelligibles
|
آدرس
|
دانشگاه پیام نور, ایران
|
پست الکترونیکی
|
alamolhoda@pnu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|