تبیین و نقد هرمنوتیک اشتراوس در زمینه تفسیر اندیشه‌های فلسفی اسلامی

لئو اشتراوس با تقلیل ذات جامعه به عقیده و ذات فلسفه به دانش، و رسم تضادی میان عقیده/دانش به این نتیجه رسید که فیلسوفان اغلب مجبور بوده‌اند به پوشیده‌نویسی و نوشتن بین سطور روی بیاورند. در نوشته‌های افلاطون، فارابی، ابن سینا، سهروردی و دیگر فلاسفه بزرگ می‌توان مویداتی برای لزوم پوشیده‌نویسی باشد. با این حال، چند نقد بر این نظریه وارد است: نخست، اشتراوس تمامی نظریه خود را بر مبنای تضاد دانش/عقیده استوار می سازد اما اگرچه میان آنها نوعی تضاد برقرار است، چنین نیست که مطلقاً همدیگر را طرد کنند؛ دوم، وجود فلاسفه‌ای که در فلسفه تقلید می‌کنند هم کلیت نظریه را نقض می‌کند و هم تقابل میان دانش/عقیده؛ و سوم، وجود سنت شرح‌نویسی وسیع در میان فیلسوفان غربی و اسلامی، نیز برخلاف نظریات اشتراوس است؛ چراکه دلیل موجهی وجود ندارد که فیلسوف صاحب نظر دم فروبندد ولی شارح، اندیشه‌ها را بازگو کند؛ و نیز، چهارم، وجود فلاسفه‌ای که همعصر و هموطن بوده‌اند، اما یکی اهل پوشیده‌نویسی و دیگری اهل صریح‌نویسی، نظریه هرمنوتیکی اشتراوس را مورد نقد جدی قرار می‌دهد؛ چراکه نشان می‌دهد پوشیده‌نویسی احتملاً سلیقه شخصی برخی از فلاسفه بوده است. در این مقاله نشان داده شده است که هرمنوتیک اشتراوس در عین نقاط قوّتی که دارد، نمی‌تواند به عنوان نظریه‌ای کلی و عمومی برای تفسیر فلسفه باستانی و اسلامی کاربرد داشته باشد.

.Study and Critique of Hermeneutics of Leo Strauss

Leo Strauss held that the essence of society is opinion and the essence of philosophy is knowledge and thought of these two as rivals; thus, he maintained that philosopher has to use esotericism and writing between lines to avoid persecution. Doing so, Strauss advanced a kind of hermeneutics which is invented for interpreting philosophical texts.  One could find supportive idea to this hermeneutics in works of Plato, Farabi, Avicenna, Suhrawardi, Ghazali and others; but, there are, at the same time, a number of problems which Strauss’ hermeneutics face them: first of all, there are philosophers who hold opinions by strictly adhere to other philosophers thoughts rather than seeking knowledge; secondly, a longlasting tradition of philosophical commentaries and interpretation undermine Strauss’, because it is not reasonable that a philosopher do not have enough courage and bravery to express their idea but commentators have; thirdly, a significant number of philosophers have not used esotericism in the ancient times, those philosophers weaken the universality of Strauss’ hermeneutics. In this paper, it is showed that hermeneutics of Leo Strauss is authentic for some ancient philosopher, but it could not be used as a general theory of interpretation for any given philosopher and philosophical school.