مطالعه تطبیقی آرای صدرالمتالهین و آنتونی گیدنز پیرامون زمان

آنتونی گیدنز تلاش می‌کند جامعه‌شناسی را بر محور زمان بازآفرینی کند. این بازآفرینی با نقد تکامل‌گرایی تاریخی کلاسیک‌های جامعه‌شناسی به مثابه ساخت‌شکنی زمان طولی آغاز می‌گردد و با پیگیری آن در ساحت‌ها دیگر بروز زمانمندی همچون ازجاکندگی، آینده‌گرایی، ساخت جامعه و در نهایت تکنولوژی‌های زمان نظیر ساعت و تقویم، معانی و کارکردهای جدیدی از زمان را ارائه می‌دهد. هدف از نگارش این مقاله مقایسه این معانی با فلسفة زمان صدرالمتالهین است. با استفاده از روش مقایسه‌ای ابتدا به بررسی فلسفه زمان ملاصدرا و اندیشه‌های گیدنز پیرامون زمان پرداخته و سپس شباهت‌ها و تفاوت‌های دو اندیشه تبیین گشته‌اند. زمان در فلسفه ملاصدرا وجود سیال تلقی شده و از آنجا که افاضه وجود دائما ادامه دارد، زمانمندی بخشی از هستی موجودات تلقی می‌گردد و بدین دلیل که تقدم و تاخر زمانی ناشی از تقدم و تاخر ذاتی موجودات است لذا موقعیت تاریخی نه امری بیرونی، آنچنان که گیدنز تصور می‌کند بلکه در ذات هستی انسان و دیگر موجودات نهادینه شده است. ناشی شدن تقدم و تاخر زمانی از تقدم و تاخر وجودی، تعلیق زمان حال به گذشته یا آینده را منتفی ساخته و لحظه حال استقراری تام می‌یابد. شباهت‌ عمده دو اندیشه در یکی دانستن بقا و زمان در این جهان است.

A comparative study of the arguments of Sadrolmote’allehin and Anthony Giddens about time

Anthony Giddens tries to recreate sociology on the axis of time. This revival begins with a critique of the historical evolution of classical sociology such as Marx and Durkheim as a timespace separation and by following it in other areas of the emergence of temporality, such as timespace separation, futurism, the construction of society, and finally, time technologies such as clock and calendar provide new meanings and functions of time. The purpose of this article is to compare these meanings with Sadrolmote’allehin’s philosophy of time. Using a comparative method, Mulla Sadra’s philosophy of time and Giddens’s ideas about time were first studied and then the similarities and differences of two thoughts were explained. Time is considered to be a fluid existence in Mulla Sadra’s philosophy, and since the emanation of the essence is continuous, temporality is considered as part of the reality of creatures, and because the time primacy and recency is due to the intrinsic primacy and recency of the creatures, so the historical position is not an external issue, As Giddens imagines, but is institutionalized in the essence of man and other creatures. The emergence of the time primacy and recency from the existential primacy and recency excludes the suspension of the present time to the past or the future, and the present moment, takes an absolute deployment. The major similarity of two thoughts is this: for both of them, the survival and time in this world are the same. The major similarity between these two thoughts is that the survival and time in this world are the same for both. These two ideas share a major similarity: the survival and time in this world are the same for both.