تحلیل نسبت علوم انسانی و اجتماعی کاربردی و حکمت عملی

این نوشتار بر آن است که نسبت علوم انسانی و اجتماعی کاربردی را با حکمت عملی بررسی و تحلیل کند. برای این هدف و به کمک روش تحلیل مفهومی، در آغاز با اشاره به تعریف کاربرد و هم چنین فعل و عمل، به تحلیل مفهوم علوم انسانی و اجتماعی کاربردی و حکمت عملی می پردازد. سپس مفهوم فرونسیس نزد ارسطو و هم چنین حکمت عملی نزد فیلسوفان مسلمان را مطالعه و تحلیل می کند. با بررسی تعاریف متفاوت حکمت عملی نزد حکمای مسلمان، آرای آنان را با فرونسیس ارسطو می سنجد. آنگاه به بررسی نسبت علوم انسانی و اجتماعی کاربردی و حکمت عملی اهتمام می کند و وجوه افتراق و اشتراک آنها را تحلیل می نماید. با توجه به تفاوت سرشت علوم انسانی و اجتماعی کاربردی که تکنولوژی به شمار می رود با حکمت عملی که فضیلت محسوب می شود، سرانجام این پرسش چونان یک مسئله ی باز مطرح می شود که آیا منطقا فرونسیس می تواند از علوم انسانی و اجتماعی محض چونان حکمت نظری، در رهنمون شدن انسان به سوی عمل فضیلت مند بهره مند شود؟ و در صورت امکان آیا این امر، گونه ای از علوم انسانی و اجتماعی کاربردی به شمار می رود؟

The Relevance of Applied Social Sciences to Phronesis

This article is to study the relation between applied humanities and phronesis. The methodology is conceptual analysis, so in the first place, by providing the definition of application and praxis, the concepts of applied humanities and social sciences, and phronesis are analyzed. In this regard, a variety of Muslim philosophers’ thoughts about phronesis are categorized and compared with Aristotle’s Concept of phronesis. Then the concepts of applied Social sciences and phronesis are compared from different aspects. Regarding the technological nature of applied humanities and social sciences in one hand, and the virtuous nature of phronesis in another hand, at last this question is argued whether it is logically possible that phronesis uses pure theories of humanities and social sciences instead of Sophia and episteme to order to produce virtuous social Sciences.