تاثیر اصالت وجود بر «حدّ تام» دراندیشه فلسفی ملّاصدرا

ملّاصدرا معتقد است که «وجود» یگانه امر حقیقت ساز است. این عقیدۀ ملّاصدرا که «اصالت وجود» نام دارد، مبنای فلسفه او را تشکیل می دهد و حتّی بر مبحث «ماهیّت و احکام آن» تاثیر می نهد. پذیرش تاثیرپذیری مبحث ماهیّت و مباحث مرتبط با آن از اصالت وجود́ لازمه هایی، از جمله تاثیرپذیری حدّ تام از اصالت وجود، را در پی می تواند داشت که ضعف ها و اشکال های حد ّتام منطقی را ندارد. در این مقاله، با روشی توصیفی تحلیلی، امکان تاثیرپذیری حدّ تام از اصالت وجود، به عنوان امر نشان دهنده حقیقت اشیاء را با تکیه بر این فرضیّه ها نشان داده ایم که «حقیقت در فلسفه ملّاصدرا با وجود معنا می یابد و حد نیز که منعکس کننده حقیقت اشیاء است، قطعاً از وجود تاثیر می پذیرد»، «در فلسفه ملّاصدرا صورت به تنهایی تمام حقیقت شیء واقع می شود و حدّ تام در فلسفه او به منعکس کردن صورت تغییر خواهد یافت» و «در فلسفه ملّاصدرا پایه حد، یعنی ماهیّت، محفوظ مانده و با اجزای مادّه و صورت ظهور کرده است». تاثیرگذاری اصالت وجود بر حدّ تام́ نتایجی، از جمله تحوّل معنای حدّ تام از وجه منطقی اش و گستردگی فایده حدّ تامّ فلسفی نسبت به حدّ تامّ منطقی، را در پی دارد