نقد و بررسی دیدگاه‌های نسبی‌گرا در شناخت «قضایای تحلیلی» و « قضایای ترکیبی»

تقسیم قضایا به تحلیلی و ترکیبی در فلسفه غرب یکی از پرچالش‌ترین مسایل معرفت‌شناسی غرب به‌شمارمی‌آید. این تقسیمْ مخالفان و موافقان زیادی به خود دیده و با اشکالات فراوانی مواجه شده است. یکی از مهم‌ترین اشکالات به این تقسیم - که اگر اثبات شود، اساس این تقسیم را ویران خواهد ساخت و فواید معرفت‌شناختی آن را به کلی از بین خواهد برد - ادعای نسبی بودن قضایای تحلیلی و ترکیبی است. ازآنجاکه ملاک این اشکال قضایای مشابه آن را در فلسفه و منطق مسلمانان دربرمی‌گیرد، این اشکال اهمیت ویژه‌ای دارد.ادعای نسبی بودن قضایای تحلیلی و ترکیبی تقریرهای مختلفی دارد. تقریرهای مختلف این اشکال از سوی ابرهارت، ماس، بنت، لوییس، وایزمن و اسمیت مطرح شده است.در این مقاله، نخست، تقریرهای این فیلسوفان تبیین شده و سپس، به همه تقریرها پاسخ داده شده است و در پایان، نشان داده شده است که قضایای تحلیلی و ترکیبی بر اساس مبانی درست معرفت‌شناختی نسبی نیستند.