بررسی رویکرد ویلیام آلستون در توجیه باور دینی؛ آثار و نتایج الاهیاتی و معرفتی

توجیه معرفت و باور دینی و فرایند آن از جمله مباحث مهم در معرفت شناسی دینی است. از جمله راه‌هایی که در دوره معاصر برای توجیه باور دینی از سوی برخی فیلسوفان دین ارائه شده است، تجربه دینی است. در این روش، تجربه دینی، نقش باور مبنایی برای توجیه باورهای روبنایی را ایفا می‌کند. ویلیام آلستون فیلسوفی است که توجیه برخی از باورهای دینی را بر اساس حس حضور خداوند و تجربه او در زندگی روزمره انسان‌ها تبیین می‌کند. به نظر آلستون ابتناء باورهای دینی روبنایی بر تجربه دینی، نوعی رویّه باورساز اجتماعی تثبیت شده است و از سوی دیگر، همه رویّه‎های باورساز قابل اعتماد هستند و استناد به آنها، معقول است. آلستون با این کار، مبادی استدلال را توسعه داده است. این رویکرد دارای مجموعه‌ای از آثار و نتایج معرفتی و الاهیاتی است از جمله توسعه در گزاره‌های پایه، توجیه معرفتی گزاره‌های جلوه‌بنیاد، اثبات صدق و حقانیت باورهای جلوه‌بنیاد، اثبات واقعی بودن تعامل شخص با خدا، تکثرگرایی دینی و عرضه نقشه راه سعادت

A Study of William Alston's Approach to Justifying Religious Belief; Its Theological and Epistemological Effects and Results

The justification of religious knowledge and belief and its process are among the important topics in religious epistemology. One of the ways that some philosophers of religion have proposed in the contemporary period to justify religious belief is through religious experience. In this way, religious experience plays the role of basic beliefs to justify superficial beliefs. William Alston is a philosopher who explains the justification of some religious beliefs based on the sense of God's presence and experience in people's daily lives. According to Alston, the supremacy of superficial religious beliefs over religious experience has established a kind of social believer, and on the other hand, all believing practices are reliable and it is reasonable to cite them. By doing so, Alston has developed the basics of argument. This approach has a set of epistemological and theological effects and results, including development in basic propositions, epistemological justification of manifestationbased propositions, proof of truth and legitimacy of manifestationbased beliefs, proof of the realism of one's interaction with God, religious pluralism, and the presentation of a roadmap for happiness.