بررسی انتقادی «ازخودبیگانگی فلسفی» از منظر یاسپرس با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبایی

ازخودبیگانگی یکی از مهمترین مسائل انسان‌شناختی عصر حاضر است که پژوهش درباره آن نیازمند‌ فهم درست مبانی فلسفی و انسان‌شناختی آن است. این نوشتار با استفاده از روش تحلیلی – انتقادی به بررسی انتقادی دیدگاه یاسپرس در زمینه ازخودبیگانگی فلسفی بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی می‌پردازد. پرسش اصلی تحقیق عبارت است از: از منظر علامه طباطبایی چه انتقادهایی بر آراء یاسپرس در باره ازخودبیگانگی فلسفی وارد است؟ بر اساس یافته‌های تحقیق، یاسپرس مهمترین قسم ازخودبیگانگی را ازخودبیگانگی فلسفی می‌داند که خاستگاه آن خلط میان آگاهی واقعی از وجود احاطی و آگاهی ساختگی از وجود احاطی است. در فرایند ازخودبیگانگی فلسفی انسان ازخودبیگانه با معرفت ساختگی از وجود احاطی به چیزی در ورای خود اشاره نکرده است تا با حرکت در آن افق‌ها به وجود مطلق برسد. به باور او «ایمان فلسفی» راه غلبه بر ازخودبیگانگی فلسفی است. بر اساس مبانی علامه طباطبایی، اولاً یاسپرس میان حقیقت وجود و حقیقت انسان خلط کرده است و این دو را یکی پنداشته است، ثانیاً درباره توصیف حقیقت انسان، دچار تناقض‌گویی شده است، ثالثاً از تمایز نهادن میان ادراکات حقیقی و اعتباری ناتوان مانده است، رابعاً روش مورد استفاده او (: پدیدارشناسی) توان لازم برای تحلیل مسائل نفس را فاقد است. در مقابل، علامه طباطبایی خاستگاه ازخودبیگانگی را فراموشی عین الربط بودن خود می‌داند.

A Critical Study of Jaspers` View on Philosophical Alienation with an Emphasis on Allameh Tabatabaie`s View

Alienation is one of the most important anthropological issues of the present age that any research on it requires a proper understanding of its philosophical and anthropological foundations. Using an analyticalcritical approach, this paper critically examines Jaspers' view of philosophical alienation based on Allameh Tabatabai's view. The main question of the research is: regarding Allameh Tabatabai's point of view, what may be taken as the critiques of Jaspers' view on philosophical alienation? As seen in the findings of the research, Jaspers considers the most important type of alienation to be philosophical alienation, the origin of which is his confusion between the real awareness of encirclement existence and false awareness of it. the truth of existence and the truth of human and, therefore, and considering the two as one thing. In the process of philosophical selfalienation, the alienated, relying on such a false awareness has not referred to anything beyond himself in order to reach absolute existence by moving on those horizons. According to him, philosophical faith is the way to overcome philosophical alienation. According to Allameh Tabatabai's principles, firstly, Jaspers has confused the truth of existence with that of human being and considered these two as one. Secondly, when qualifying the truth of human being, he has contradicted, and thirdly, he has been unable to distinguish between true and credit perceptions and, finally, The method he uses (phenomenology) lacks the ability to analyze the problems of the soul. In contrast, Allameh Tabatabai considers the origin of alienation to be the forgetfulness of the self`s state of being pure relation