سلوک معنوی و بایستگی آن در تعالیم اهل‌بیت(ع)

سلوک معنوی، همان حرکت و صیرورت باطنی در جهت تقرب به خداوند و در نهایت، وصول به حقّ و فنای در حق به معنای درست آن است. هر عمل سلوکی، مستلزم نوعی حرکت و تعالی روحی به سوی درجات عالی کمال، و متضمن نوعی معرفت باطنی و عرفانی به خداوند است. تعالیم اهل‌بیت(ع) به‏روشنی بر حقیقت، عناصر و مولفه‌های سیر و سلوک عرفانی و نیز ضرورت آن دلالت دارند. در بخش اول این مقاله، به بررسی سلوک معنوی و عناصر و مولفه‌های آن در تعالیم اهل‌بیت(ع) پرداخته شده است. از سوی دیگر، سلوک معنوی به معنای فوق، ضرورتی تردیدناپذیر برای سعادت انسان است. این شایستگی و بایستگی سلوک عرفانی، در جهت آزادی از بند تعلقات نفسانی، رسیدن به درجات نهایی ایمان و در نهایت، دستیابی به معرفت شهودی از خود و خداوند است که در بخش دوم این مقاله به آن پرداخته شده است. پاسخ به چند ابهام درباره ضرورت سلوک معنوی، بخش پایانی این نوشتار خواهد بود

Spiritual Conduct and Its Necessities in the Teachings of Ahle Bayt (a)

Spiritual conduct is the same inner movement and esoteric orientation in approaching God and ultimately gaining in the right sense. Each conduct requires a kind of spiritual excellence towards higher degrees of perfection, and involves a kind of mystical knowledge of God; the teachings of the Ahl alBayt clearly indicate the truth, the elements and components of the mystical manner of life, as well as the necessity of it. In the first part of the paper, we examine spiritual conduct and its elements and components in Ahle Bayt's teachings. On the other hand, spiritual conduct in the above sense is an indispensable necessity for human happiness. This is the merit and necessity of the mystical journey, in order to be free from the limits of emotional attachments, to reach the final stages of faith, and ultimately, to achieve the intuitive knowledge of himself and of God, which is discussed in the second part of this paper. The answer to a few ambiguities about the necessity of spiritual conduct is the final part of the study