بررسی مقایسه‌ای انتقادی نظریه شناخت استیس و کواین

با توجه به اینکه هر ذهنی در درجه اول و به‌طور مستقیم فقط با دنیای فردی خود روبه‌رو است، ذهن بشر چگونه به این باور می‌رسد که جهان خارج، مستقل از آگاهی ما وجود دارد؟ و چگونه با آغاز از این ورودی‌های اندک، برون‎دادها و دیدگاه‌های فراوانی حاصل شده است؟ والتر ترنس استیس در پی پاسخ به سوال اول بود و به این نتیجه رسید که باور به وجود جهان خارج، مستقل از آگاهی اذهان، باید ساختی ذهنی و تعبیری از تمثلات حسی باشد که اذهان مختلف با همکاری یکدیگر دست به ابداع آن زده‌اند. اما دغدغه کواین پاسخ به پرسش دوم است و با گذر از پوزیتیویسم منطقی معرفت را ماهیتاً زبانی می‌داند و در نهایت با رسیدن به ساختارگرایی، در هستی‌شناسی به نسبیت می‌رسد؛ اما خواهیم دید که هر دو فیلسوف به بهای پاینبدی به روش فلسفی خود از فهم متعارف فاصله گرفته‌اند، درحالی‌که امروزه فهم متعارف نزد فیلسوفان، اهمیت خاص معرفتی و فلسفی دارد

A Comparative Study of Stace and Quine`s Theory of Knowledge

Regarding the fact that every mind meets firstly and directly only its own individual world, how may the mind perceive the existence of outside world as an independent reality? And how the mind may produce such many and various outcomes and views of these little inputs? Walter Turner Stace sought to answer the first question and concluded that believing in the existence of an outside world, independent of the consciousness of the minds, must be a mental and interpretative construct of sensory representations that different minds have invented in collaboration with each other. Quinn's concern, however, is the answer to the second question, and by putting logical positivism away, has viewed human knowledge as essentially being linguistic and, ultimately, agreeing with structuralism, has concluded relativity in ontology; but we will see that the both philosophers` faithfulness have caused them to go far from common sense, while today common sense is of a special epistemic and philosophical significance for philosophers