طراحی الگوی تبیین قابلیت استخدام کارکنان در سازمان‌های دولتی

امروزه با توجه به چالش های محیطی و رویکرد حاکم در روابط کار، جهت گیری سازمانها از استخدام دایم العمر به استخدام قراردادی، موقتی و انعطاف پذیرتغییر یافته است. این انتقال و گذار از استخدام دایمی به استخدام قراردادی، قرارداد روانشناختی سنتی بین کارمند و سازمان را تحت تاثیر قرار داده و موجب زوال امنیت شغلی گردیده است.در این راستا نگرانی عمده مدیران، تحت تاثیر قرار گرفتن عوامل کلیدی نظیر تعهد سازمانی، رضایت شغلی، انگیزش و وفاداری کارکنان است. به همین جهت ضرورت مبنای جدید برای امنیت شغلی در محافل علمی و عملی احساس شده و اخیرا قابلیت استخدام کارکنان به عنوان جایگزین مطرح شده است. قابلیت استخدام به عنوان توانایی فرد در شناسایی و تشخیص فرصت های شغلی و حرفه ای در درون و بین سازمانها در فرایند کارراهه تعریف می شود.دانشگاهیان، محققان و مدیران اجرایی در خصوص قابلیت استخدام زیاد بحث کرده اند، اما کمتر به ابعاد و مولفه های آن پرداخته اند. براین اساس هدف عمده مقاله پاسخ به این سوال است که: قابلیت استخدام کارکنان چیست و دارای چه ابعاد و مولفه هایی می باشد؟ نتایج تحقیق حاکی از آن است که قابلیت استخدام کارکنان شامل دو بعد (انطباق پذیری شخصی و آینده نگری و تخصص و انگیزش کارراهه)و پنج مولفه )بهینه سازی و انعطاف پذیری شخصی ، جهت گیری اثر گذار کارراهه، انگیزش کارراهه، تخصص حرفه ای و خوش بینی) است و این ابعاد و مولفه ها در سازمانهای دولتی استان تهران از وضعیت مناسبی برخوردارند.