ارزیابی توزیع فضایی خدمات بهداشتی- درمانی و ارایه الگوی توزیع بهینه مورد شناسی: استان خوزستان

با توجه به مسایلی که در زمینه توزیع فضایی خدمات در کشورهای درحال توسعه وجود دارد، نظیر فقدان سلسله ‌مراتب مراکز توزیع در سطح منطقه، موضوع توزیع فضایی خدمات بیش ‌از پیش مورد توجه قرارگرفته است؛ بنابراین، هدف این مقاله مشخص کردن چالش‌های موجود براساس مولفه‌های بهداشتی-درمانی از طریق رتبهبندی شهرستانهای استان خوزستان و همین‌طور ارایه الگوهای بهینهسازی در توزیع فضایی خدمات است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانه‌ای است. برای سطح‌بندی از روش تصمیم‌گیری ویکور و برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای spss، gis و excel استفاده‌شده است. نتایج پژوهش، نشان‌دهنده توزیع نابرابر خدمات بهداشتی- درمانی در شهرستان‌های استان خوزستان است که شهرستان اهواز با امتیاز صفر در بالاترین سطح توسعه و شهرستان باوی با امتیاز 1 در پایین‌ترین سطح قرارگرفته‌اند. همچنین ضریب همبستگی شاخص ویکور با تعداد جمعیت 0.652 و با درصد شهرنشینی 0.642 بوده که همبستگی بالایی است. در پایان با توجه به نتایج به‌دست ‌آمده از تحلیل، الگوی توزیع فضایی بهینه خدمات بهداشتی- درمانی در استان خوزستان پیشنهاد گردیده است.