تاثیر محدوده آسایش حرارتی بر طراحی معماری منطقه سیستان

چکیدهآسایش حرارتی در عین وابستگی به ویژگی‌های فیزیولوژیک انسان، متاثر از مجموع عوامل اقلیمی همچون درجه حرارت، رطوبت نسبی، جریان هوا و ... است. از این‌رو، در مباحث مربوط به تعیین محدوده آسایش حرارتی انسان، تاثیر ترکیب عوامل اقلیمی بر آسایش فیزیکی او مورد بررسی قرار می‌گیرند. از دیگر سو، مصرف انرژی در ساختمان‌ها با دماهای تعریف شده به‌عنوان حد پایین و بالای آسایش ارتباط مستقیم داشته و بر این اساس، در فرایند توسعه همگام با محیط زیست، به منظور کاهش مصرف انرژی در تامین گرمایش و سرمایش بناها، ارزیابی آسایش حرارتی به صورتی بومی ضروری است. بررسی‌ها نشان می‌دهد آزمایش‌ها و مطالعات اندکی وجود دارد که مشخص کننده شرایط مطلوب آسایش از نظر دما و رطوبت باشند. این موضوع در خرد اقلیم‌هایی همچون منطقه سیستان به دلیل دوری از مرکز و نبود امکانات کافی، شدت بیشتری پیدا می‌کند. بدین منظور، این مقاله در صدد است تا به کمک تحلیل‌ها و داده‌های موجود، شرایط مطلوب هوای داخل ساختمان را برای اقلیم گرم و خشک این منطقه به دست آورد. بر اساس نتایج این تحقیق ضمن محاسبه حد پایین و بالای محدوده آسایش در منطقه سیستان معلوم می‌شود، در چه زمانی از سال مشکلات حرارتی (عدم آسایش) وجود داشته و راهکارهای طراحی باید چگونه باشند. روش پژوهش بر اساس ثبت اطلاعات اقلیمی کلی و خاص منطقه در نرم افزار، اصلاح اطلاعات و تحلیل آنهاست. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، در منطقه سیستان ماههای معتدل (قرار گرفتن دمای محیط در محدوده آسایش) حداقل بوده و در نه ماه سال نیاز به گرمایش و سرمایش وجود دارد. در این شرایط معمار باید تلاش کند با بهره‌گیری از راهکارها و تمهیدات معمارانه، مصرف انرژی در ساختمان را به منظور تامین گرما و سرما به حداقل برساند.