کاربرد سیستم استنتاج فازی در زمینه سنجش توسعه انسانی مورد شناسی: شهرستان پارس‌آباد

هدف این پژوهش سنجش درجه توسعه انسانی شهرستان پارس آباد (شامل چهار شهر پارس‌آباد، اصلاندوز، اسلام‌آباد و تازه کند) بر اساس پاره ای از شاخص های توسعه انسانی به‌منظور دستیابی به میزان و علل نابرابری های شهرستان همراه با ارایه راهکارهایی به‌منظور حل مشکلات توسعه انسانی، تسهیل امر برنامه ریزی و درنهایت افزایش ضریب توسعه انسانی این نقطه از استان می باشد. نوع تحقیق کاربردی – توسعه ای و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از مدل سیستم استنتاج فازی (fis) در محیط متلب صورت گرفته است. در این تحقیق درمجموع تقریباً از 40 شاخص تقلیل یافته به دو عامل توسعه اجتماعی (شامل اشتغال، خدمات اجتماعی و بهداشت) و توسعه فرهنگی (شامل آموزش، عوامل فرهنگی و انحرافات اجتماعی) برای مقطع زمانی 1390 استفاده‌شده است. تجزیه‌وتحلیل‌های مربوط به تمام مراحل پژوهش بخصوص تعریف شاخص‌ها، انتخاب توابع عضویت مربوطه، تشکیل پایگاه داده ها، قانون سازی و درنهایت خروجی گرفتن از داده‌ها در محیط متلب انجام‌شده است. پس از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌وسیله این مدل نتایج به‌دست‌آمده بیانگر این واقعیت است که مدل سیستم استنتاج فازی با تکیه‌بر پایگاه دانش و استنتاجات گام‌به‌گام مربوطه مدل مناسبی برای تشریح جزییات مربوط به شاخص های اولیه و ثانویه و درنهایت برآورد توسعه انسانی می‌باشد. همچنین نشان می دهد که میان شهرهای این شهرستان به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه انسانی چه در داخل شهرستان و چه در رابطه با شهرهای دیگر استان تفاوت های اساسی وجود دارد و به‌غیراز شهر مرکزی پارس‌آباد که با وزن نهایی 0.507 در گروه نیمه برخوردار قرار دارد بقیه شهرهای این شهرستان جز مناطق محروم تلقی می‌شوند.