تعیین نواحی آگروکلیمایی کشت گندم دیم بر مبنای شاخص‌های اقلیمی در استان کردستان

هواشناسی کشاورزی آثار عناصر اقلیمی را بر موجودات زنده (گیاه و حیوان) و نیز آثار متقابل جو و خاک را برای حداکثر بهره‌وری از محیط بررسی می‌کنند. هدف این تحقیق، تعیین نواحی آگروکلیمایی براساس شاخص‌های اقلیمی از قبیل برآورد نیاز‌های آبی، حرارتی و بارش موثر کاشت گندم دیم در طول دوره رشد است. در این تحقیق از داده‌های؛ میانگین دمای روزانه، میانگین حداقل و حداکثر دما، بارندگی ماهانه و سالانه، میانگین رطوبت نسبی و تبخیر و تعرق که از 10 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک موجود در استان که آمار طولانی داشتند، تهیه شده است. برای برآورد میزان نیاز آبی و درجه حرارت تراکمی گندم دیم از روش فایو-پنمن– مانتیث استفاده شد. محاسبه توصیفی داده‌ها نشان می‌دهد که، کمترین میزان نیاز آبی در ایستگاه زرینه اباتو 352 میلی‌متر و بیشترین آن در ایستگاه‌های مریوان و سنندج هر کدام به ترتیب 389 و 383 میلی‌متر است و بیشترین مقدار تبخیر و تعرق در ایستگاه‌های سنندج (47/2 میلی‌متر در روز) و مریوان (52/2 میلی‌متر در روز) و کمترین آن در ایستگاه‌های زرینه اباتو (36/2 میلی‌متر در روز) و بانه (43/2 میلی‌متر در روز) است. ایستگاه‌های مریوان 765 میلی‌متر و قروه 315 میلی‌متر به ترتیب بیشترین و کمترین میزان بارش موثر را به خود اختصاص داده‌اند. با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی داده‌ها به صورت نقطه‌ای در هریک از ایستگاه‌های استان جایگذاری شد و با روش درون‌یابی نقشه‌های مربوط به داده‌های مورد مطالعه تهیه گردید. نتایج تحقیق، نشان می‌دهد حدود 25 درصد از مساحت استان کردستان شامل نواحی شمال‌غربی و غرب به دلیل دارا بودن نیاز آبی، برای کشت گندم دیم مناسب، 47 درصداز مساحت استان شامل نواحی شرقی شرایط متوسط و 28 درصد از مساحت استان شهرهای قروه و بیجار شرایط نامناسب برای کشت گندم دیم هستند.