ارزیابی توسعه کالبدی شهر دامغان بر اساس تکنیک‌های درجه تجمع، ضریب جینی و ضریب آنتروپی

در دهه‌های اخیر، توسعه فیزیکی و رشد جمعیتی شهرهای ایران بسیار سریع و شتابنده عمل کرده است، به‌طوری‌که رشد و گسترش شهرها به صورت نوعی معضل یا مسیله درآمده و لزوم توجه به مسایل شهری و به‌ویژه مسایل کالبدی آن در قالب چارچوبی علمی، اهمیت و ضرورت یافته است. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی بر آن است تا با ارزیابی توسعه کالبدی شهرها به فراهم کردن اطلاعات تحلیلی در زمینه ابعاد مختلف رشد و توسعه کالبدی شهر، ماهیت مسایل و عواقب ناشی از آن بپردازد. در این پژوهش شهر دامغان به‌عنوان نمونه مطالعاتی مورد بررسی قرار می‌گیرد، جمعیت شهر در طی 55 سال، بیش از 6 برابر و همچنین مساحت آن بیش از 15 برابر رشد داشته است. اطلاعات گردآوری شده به روش اسنادی و میدانی، به کمک تکنیک‌های درجه تجمع، ضریب جینی و ضریب آنتروپی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتیجه حاصل از مطالعه الگوی توسعه کالبدی شهر بیان می‌دارد که با گذشت زمان هرچه به سال 1390 نزدیک شده‌ایم، توسعه شهر به‌سوی پراکندگی و پراکنش افقی نیل داشته است.