رتبه‌بندی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی بر اساس زیرساخت‌های گردشگری شهری با روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره

امروزه در بسیاری از موارد، گردشگری شهری یکی از بخش‌های سرآغاز توسعه پایدار در شهرهای مناطق در حال توسعه در نظر گرفته شده است و سرآغاز برنامه‌ریزی صحیح برای دستیابی به گردشگری شهری پایدار، شناخت پتانسیل‌های نواحی از این منظر است. از جمله پتانسیل‌های نواحی مختلف در ارتباط با گردشگری شهری می توان به زیرساخت های گردشگری شهری اشاره کرد. بنابراین اهداف پژوهش حاضر در مرتبه اول، رتبه‌بندی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی از نظر برخورداری از زیرساخت‌های گردشگری شهری و در مرتبه دوم، مشخص‌کردن نحوه توزیع زیرساخت‌های گردشگری شهری در سطح استان با استفاده ازتکنیکtopsis،saw و ضریب چولگلی پیرسونی است.این پژوهش ازنوع توصیفی‌تحلیلی بوده و داده‌های مورد نیاز آن به روش اسنادی جمع‌آوری شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که اولاً شهرستان‌های تبریز، مراغه و شبستر، سه شهرستان اول و شهرستان‌های ورزقان، چاراویماق و خداآفرین، سه شهرستان آخر در رتبه‌بندی شهرستان‌های استان آذربایجان‌شرقی بر اساس برخورداری از زیرساخت‌های گردشگری شهری می‌باشند. ثانیاً به‌کارگیری ضریب چولگی پیرسونی نیز نشان می‌دهد که توزیع زیرساخت های گردشگری شهری در سطح استان آذربایجان شرقی نامتقارن با چولگی مثبت است.