تحلیلی بر آسیب‌پذیری ناشی از زلزله با تاکید بر ارایه‌ی الگوی بهینه ی مکان‌یابی کاربری‌های ویژه ( بهداشتی- درمانی و آموزشی) مورد شناسی: بافت فرسوده شهر تبریز

یکی از تدابیر لازم برای کاهش خسارات ناشی از وقوع زمین‌لرزه در شهرها، مکان‌یابی بهینه‌ی کاربری‌ها است. چنانچه کاربری‌های شهری با دقت جایابی شوند، در بسیاری از هزینه‌های ایجاد شده برای شهر، چه از نظر سلامتی و چه از نظر زمان صرفه‌جویی می‌گردد. این پژوهش به روش معیاری - تحلیلی با هدف ارایه‌ی الگوی بهینه مکان‌یابی کاربری‌های ویژه در جهت کاهش آسیب‌پذیری ناشی از زلزله در بخشی از بافت فرسوده شهر تبریز با استفاده از روش تحلیل شبکه و مدل ahp در محیط gis انجام شده است. کاربری‌های ویژه در این پژوهش شامل؛ مراکز آموزشی، بهداشتی و درمانی هستند که جدا از سایر کاربری‌های اورژانسی مورد نیاز در هنگام انجام عملیات امداد و نجات، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. یافته‌های حاصل از تحلیل کارکردی نشان می‌دهد که الگوی پراکنش کاربری‌های ویژه در محدوده ی مورد مطالعه در وضع موجود از الگوی مناسبی برخوردار نیست، به طوری که در شرایط بحران جهت خدمات اورژانسی و اسکان موقت عملاً نیمی از محدوده به این کاربری‌ها دسترسی نخواهند داشت. از این رو، برای کاستن از خسارات ناشی از وقوع زلزله، کاربری‌های ویژه‌ی آموزشی، بهداشتی و درمانی جدیدی پیشنهاد و مکان‌یابی گردید. برای پی بردن به صحت عمل مکان‌یابی انجام شده، روش تحلیل شبکه برای کاربری‌های ویژه پیشنهادی نیز به کار گرفته شد. شعاع پوشش مراکز جدید به دست آمده گویای پوشش فضاهای محروم محدوده ی مورد مطالعه می‌باشد که در شعاع عملکردی مراکز موجود نبودند.