ارزیابی میزان پایداری اجتماعی مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی (نمونۀ موردی: شهر اردبیل)

در میان مولفه‌های پایداری در سکونتگاه‌های شهری، پایداری اجتماعی مسکن یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مدیران و تصمیم‌گیران شهری است. در پژوهش حاضر باتوجه به اهمیت متغیر بالا، به ارزیابی آن در سکونتگاه‌های غیررسمی شهر اردبیل پرداخته‌ شده است. شهر اردبیل، به‌دلیل مهاجرت‌های بی‌رویۀ روستا-شهری، در سه دهۀ اخیر رشد فزایندۀ فیزیکی و جمعیتی را تجربه کرده و این امر باعث شکل‌گیری محلات حاشیه در اطراف شهر، درجهت جذب جمعیت اضافی شده است، این محلات درزمینۀ پایداری اجتماعی مسکن دچار مسائل و مشکلات متعددی هستند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی پایداری اجتماعی مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی شهر اردبیل انجام می‌شود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت، به روش توصیفی- تحلیلی است. برای تبیین مولفه‌های ارزیابی در جغرافیای محلات موردمطالعه، از روش پیمایشی، ابزار پرسشنامه و نرم‌افزارهای spss و arc gis استفاده ‌شده است. جامعۀ آماری، محله‌های غیررسمی شهر اردبیل با جمعیتی معادل 74628 نفر هستند و تعداد نمونه‌ها مطابق با فرمول کوکران با درصد احتمال صحت گفتار 95 درصد، 382 نفر به‌دست آمده است. در این بررسی، درجهت تحلیل، ارزیابی و رتبه‌بندی محلات موردمطالعه به لحاظ پایداری اجتماعی مسکن از مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیارۀ تاپسیس، ویکور، ساو و مدل ادغامی کپلند استفاده شده است. مطابق با یافته‌های پژوهش، نتایج نشان داد که براساس ابعاد تحلیل‌شده در ارزیابی پایداری اجتماعی مسکن محلات غیررسمی شهر اردبیل، محله‌های ایران‌آباد (جین کندی) و گلمغان دارای بیشترین میزان ناپایداری اجتماعی مسکن و محله‌های سلمان‌آباد و میراشرف دارای کمترین میزان ناپایداری اجتماعی مسکن در مقایسه با سایر محلات موردمطالعه در این تحقیق هستند.

assessing the social sustainability of housing in informal settlements (case study: ardabil city)

with the increase of social inequalities in today’s cities, social challenges have become the most important issue in stabilizing and one of the biggest housing threats. among the components of sustainability in urban settlements, the social sustainability of housing is one of the most important concerns of managers and urban decision makers. in the present study, considering the importance of the above variable, the degree of social stability of housing in informal settlements of ardabil has been evaluated. the city of ardabil, due to irregular rural-urban migration, has experienced increasing physical and population growth in the last three decades, and this has led to the formation of suburbs around the city to attract additional population, these neighborhoods in the field of social sustainability of housing and there are problems. therefore, the present study aims to investigate the social sustainability of housing in informal settlements in ardabil. the present study is an applied type and in terms of the nature of the descriptive-analytical method, which is followed by the survey method and questionnaire tools and gis software to explain the evaluation components. in this study, to analyze, evaluate and rank the studied neighborhoods in terms of social sustainability of housing, multi-criteria decision-making models of topsis, vicor, saw and copeland integration model have been used. according to the findings, the results showed that based on the dimensions analyzed in the evaluation of social sustainability of housing in informal neighborhoods of ardabil, iranabad neighborhood (jane kennedy) has the highest rate of housing instability and salmanabad neighborhood has the lowest rate of housing instability compared to other neighborhoods. are studied in this study.