ارزیابی شاخص‌های اقتصادی محلات منطقۀ 15 کلان‌شهر تهران

درحال‌حاضر، توزیع فضایی متعادل خدمات و شاخص‌های اقتصادی، یکی از مشکلات مدیریت شهری در پاسخگویی به شهروندان است. رشد و گسترش‌ کالبدی کلان‌شهر تهران و توزیع‌ نامناسب و ناهماهنگ امکانات و خدمات شهری، یکی از عوامل شکل‌گیری نابرابری در میان مناطق شهر تهران است؛ بنابراین هدف این مقاله، ارزیابی و تحلیل سطوح برخورداری محلات منطقۀ 15 از لحاظ برخورداری از شاخص‌های اقتصادی و تعیین رتبه‌بندی محلات است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، در حیطۀ پژوهش‌های کاربردی و از‌نظر گردآوری اطلاعات، در حیطۀ پژوهش‌های پیمایشی قرار گرفته‌است. جامعۀ آماری را ساکنان محلات تشکیل داده‌‌اند که از بین ساکنان محلات، 341 نفر به‌عنوان نمونه به روش غیراحتمالی هدفمند قضاوتی درجهت تکمیل پرسشنامه انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به‌منظور جمع‌‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه و مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته استفاده شد. برای تحلیل داده‌‌ها از روش تحلیل شبکۀ anp و برای رتبه‌بندی محلات از روش تاپسیس استفاده شده‌است. یافته‌ها حاکی از آن است که در بین شاخص‌‌های اقتصادی، توان پرداخت هزینه‌های زندگی با وزن 0.154 رتبۀ اول، میزان پس‌انداز ماهیانه با وزن 0.153 رتبۀ دوم و استطاعت تامین مسکن با وزن 0.131 رتبۀ سوم را کسب کرده‌است. براساس روش تاپسیس، ابوذر ناحیۀ 2 رتبۀ اول‌، افسریۀ جنوبی ناحیۀ 5 رتبۀ دوم و مشیریه ناحیۀ 4 رتبۀ سوم را کسب کرده‌است. براساس یافته‌‌ها، پیشنهاد می‌‌شود که شهرداری با حمایت و مشارکت نهادهای دولتی درجهت کاهش فاصلۀ طبقاتی، توزیع برابر منابع، فراهم‌کردن مسکن مناسب و شرایط پایدار اقتصادی برای همۀ افراد، اقدامات و سرمایه‌گذاری برای زیرساخت حمل‌ونقل عمومی، برنامه‌‌ریزی منسجم درجهت استفاده از منابع، فرصت برابر به‌منظور دستیابی همۀ افراد به مشاغل را دربرگیرد.