بررسی نقش مشارکت شهروندان در برنامه‌ریزی و توسعۀ پایدار محله‌ای شهر سنندج

در طی سال‌های اخیر، مشارکت عمومی به یکی از ابزارهای موثر و عنصر کلیدی در فرایند تصمیم‌گیری در حوزه‌های فعالیتی با هدف ارتقای کیفیت زندگی شهروندان به‌ویژه در کشورهای تحت‌توسعه تبدیل شده‌است؛ درهمین‌راستا تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی نقش مشارکت شهروندان در برنامه‌‌ریزی و توسعۀ پایدار شهر سنندج، در چهار محله از چهار بافت موجود شهر سنندج انجام گرفته‌است. این پژوهش ضمن تاکید بر جنبۀ کاربردی‌بودن آن، برمبنای پارادایم پراگماتیسم و با فن پیمایشی و به روش توصیفیتحلیلی انجام‌ گرفته‌است. شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها برمبنای پرسشنامۀ محقق‌ساخته بوده‌است. جامعۀ آماری، محله‌‌های شهر سنندج است که در آن به‌صورت هدفمند چهار محله (چهارباغ، صفری، تقتقان و زیباشهر) از نواحی و بافت‌‌های مختلف شهر سنندج انتخاب شد. به‌منظور انجام تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها، از آزمون‌‌های آماری t تک‌نمونه‌‌ای، فریدمن، تعقیبی توکی، ضریب رگرسیون چندمتغیره و مدل معادلات ساختاری در قالب نرم‌‌افزارهای spss، amos وarc gis  استفاده‌ شده‌است. نتایج حاصل از آزمون t تک‌نمونه‌‌ای نشان داد که سطح مشارکت ساکنان شهر سنندج در برنامه‌‌ریزی و توسعۀ پایدار محله‌‌ای با میانگین 2.39 در سطح ضعیف و پایینی بوده‌است؛ برهمین‌اساس بیشترین نوع مشارکت ساکنان در حوزۀ مشارکت مالی با میانگین 2.61 و کم‌‌ترین میزان مشارکت ساکنان نیز مربوط به مشارکت سیاسی با میانگین 1.63 بوده‌است. یافته‌‌های حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای مستقل توانسته‌اند حدود 45% از تغییرات متغیر وابسته (مشارکت محله‌‌ای) را تبیین کنند. از سوی دیگر، تکنیک معادلات ساختاری نشان داد که عامل آگاهی با بار عاملی 0.86 دارای بیشترین تاثیر و عامل احساس خوداثربخشی با بار عاملی 0.40 دارای کم‌‌ترین تاثیر بر میزان مشارکت ساکنان بوده‌‌اند.