مدل اثرگذاری هوشمندی بر رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری شهری در ایران

ظهور و بروز گردشگری هوشمند، توجه مدیران و سیاست‌گذاران مقصدها را به فرصت‏هایی که از تطبیق راهبرد هوشمندی در سطح مقصدهای گردشگری ایجاد می‌شود، جلب کرده‌است تا بتوانند با اتخاذ رویکرد نوآورانه و هوشمندانه، مزیت رقابتی در گردشگری ایجاد و رقابت‏پذیری مقصدها را افزایش دهند. این پژوهش در پی شناسایی و ارائۀ مدلی بوده که در آن سازوکار اثرگذاری هوشمندی بر رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری شهری در ایران تبیین شده باشد؛ بدین‌منظور و برای ایجاد فهم و ادراک عمیق از ابعاد، عوامل و چگونگی اثرگذاری هوشمندی بر رقابت‏پذیری در مقصدهای گردشگری شهری، رویکرد کمّی اتخاذ و دو مرحلۀ پژوهشی تدوین شد. در مرحلۀ اول با روش تحلیل داده‏های آرشیوی، به ‏گردآوری و تلفیق پژوهش‎های پیشین و تعیین مولفه‏ها و شاخص‏های سنجش هوشمندی و رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری پرداخته شده و یافته‏ها با استفاده از نظر خبرگان گردشگری اعتبارسنجی شد. در مرحلۀ دوم با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و ابزار پرسشنامه، اثرگذاری هوشمندی بر رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری براساس نظر خبرگان در سطح مقصدهای دوازده‏گانۀ شهری منتخب سنجیده شده و به تایید مدل ارائه‌شده، پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که براساس مدل تحقیق، هوشمندی بر رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری شهری اثرگذار است و هوشمندی روی‏هم‎رفته توانسته است 88 درصد از تغییرات رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری شهری را پیش‌بینی کند. ارائۀ مدل اثرگذاری هوشمندی بر رقابت‏پذیری، تعیین مولفه‏ها و شاخص‏های هوشمندی و رقابت‏پذیری مقصدهای گردشگری شهری، وجوه تمایز این تحقیق نسبت‌به تحقیقات پیشین بوده‏اند.