تاثیر هویت مکانی بر نگرش ساکنان نسبت‌به اثرات گردشگری و حمایت از توسعۀ گردشگری (مورد شناسی: منطقۀ گردشگری کمردوغ)

از آنجا که گردشگری اساساً یک پدیدۀ مکان‌محور است، این فرض وجود دارد که هویت مکانی افراد، نگرش و حمایت از توسعۀ گردشگری ساکنان را تحت‌تاثیر قرار دهد؛ از‌این‌رو، هدف این مطالعه بررسی این مساله است که آیا هویت مکانی ساکنان محلی می‌تواند نگرش آن‌ها را نسبت‌به اثرات گردشگری و همچنین حمایت از توسعۀ گردشگری تحت‌تاثیر قرار دهد. هویت مکانی به‌وسیلۀ چهار اصلِ تمایز، تداوم، اعتماد به نفس و خودکارآمدی هدایت می‌شود. برای سنجش هویت مکانی ساکنان منطقۀ گردشگری کمردوغ و نیز نگرش و حمایت از توسعۀ گردشگری، پرسشنامه‌‌ای طراحی شد. جمعیت مورد مطالعه شامل ساکنان منطقۀ گردشگری کمردوغ بودند. اندازۀ نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (220=n) تعیین شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از روش نمونه‌گیری و برای آزمون فرضیه‌های تحقیق، از رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج نشان داد، ارتباط مثبت و معناداری بین حمایت از توسعۀ گردشگری با تمایز، عزت نفس، خودکارآمدی و نگرش نسبت‌به اثرات مثبت گردشگری وجود دارد. متغیّر نگرش نسبت‌به تاثیرات منفی گردشگری رابطۀ منفی و معناداری با حمایت از گردشگری داشته است. رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی، عزت نفس و تداوم، پیش‌بینی‌کننده‌های قابل‌توجهی از نگرش نسبت‌به اثرات مثبت گردشگری می‌باشند. همچنین دربارۀ پیش‌بینی‌کننده‌های اثرات منفی گردشگری، تمایز و تداوم، تاثیر منفی و اعتماد به نفس تاثیر مثبتی بر نگرش نسبت‌به اثرات منفی گردشگری داشته‌اند. همچنین، نتایج رگرسیون نشان داد که تمایز، تداوم، اعتماد به نفس و نگرش نسبت‌به اثرات منفی و مثبت گردشگری بر حمایت ساکنان از توسعۀ گردشگری تاثیر می‌گذارد. این مقاله استدلال می‌کند که اثرات مثبت و منفی احساس‌شده از گردشگری و حمایت از توسعۀ گردشگری، تابع هویت مکانی و عناصر آن می‌باشند.