بررسی و تحلیلی بر ‌‌شاخص‌های محیطی اثرگذار بر سلامت زیست شهری در کلانشهر قم

اهمیت و نقش محیط زیست و کیفیت محیطی، در شکل­دهی رفتار، فرهنگ اجتماعی و در نهایت سلامت شهری شهروندان، به­عنوان زیربنای توسعه ملی و اجتماعی، باعث شده است تا امروزه مطالعات عمیق و گسترده­ای با محوریت موضوع کیفیت محیطی و سلامت شهری در ابعاد گوناگون به انجام برسد. با علم به بدیهی بودن آثار برنامه­ریزی محیطی بر سلامت شهری و بازخورد آن که می­تواند به ­صورت اطلاعات علمی و عملی، منشا تحولات گسترده در سیاست­گذارای کلان اجرایی حوزه سلامت شهروندان باشد، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و پیمایشی و با استفاده از 322 پرسشنامه بر اساس مدل نمونه­گیری کوکران، به بررسی این موضوع در سطح مناطق هشت گانه شهر قم پراداخته است. نتایج این مطالعه با استفاده از نرم­افزارهای spssو arcgisو مدل  topsisدرجهتِ پاسخ به سوالات نشان ‌‌می‌دهد که هشت منطقه مورد بررسی، متاثر از شرایط محیطی مورد بررسی، دارای نوعی ‌‌تقسیم‌بندی فضایی از بُعد شاخصهای کیفیت محیطی و سلامت زیست ‌‌شهری هستند. به‌طوری‌‌که مناطق 4، 3، 1 و 7 با توجه به شرایط ‌‌مطلوب‌تر ‌‌شاخص‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خانوار، از‌منظر و کیفیت محیطی بهتری نسبت ‌به مناطق 8، 5، 6 و 2 برخوردارند. دیدگاه ساکنان مناطق 1، 4، 3 و 7در‌زمینه بهره‌‌مندی از شاخص‌‌های سلامت، نشان‌‌دهنده وضعیت مطلوب‌‌تر آن‌‌ها در قیاس با سایر است. در‌نهایت و در مسیر پاسخ به سوالات تحقیق، مشخص شد که علل وجود تفاوت‌‌های مناطق مختلف از جهت سلامت شهری، وجود تفاوت در شاخص‌‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خانوار و تاثیر آن بر کیفیت محیطی و تعامل با مدیریت شهری است.