مطالعه تطبیقی ابعاد پیاده‌مداری مکان از دیدگاه کاربران فضا و متخصصان با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه مورد شناسی: تبریز

پیاده‌محوری از‌جمله عواملی است که می‌تواند در تجدید حیات مدنی فضاهای شهری موثر باشد و از طریق افزایش زمینه حضور شهروندان در مکان‌های جمعی، تعاملات و همبستگی اجتماعی را بیشتر ‌کند. در این راستا، ارتقای عوامل کیفی و کمّی پیاده‌مداری مکان‌های شهری، زمانی می‌تواند تحقق یابد که اولویت‌سنجی مسائل موجود، مبتنی بر نظریات شهروندان و استفاده‌کنندگان از این فضاها باشد. ازآنجا که نظرات و آرای مختلفی در سطح شهر و پیرامون مسائل موجود شهری و اولویت‌های آن وجود دارد و اتخاذ تصمیمات نیز باید همگرا و درجهتِ پوشش همه‌جانبه اولویت‌ها باشد؛ بنابراین، هدف این پژوهش ارتقای کیفی پیاده‌راه‌ها و بررسی تطبیقی دیدگاه‌های متخصصان و شهروندان از میزان اهمیت شاخص‌های موثر در پیاده‌مداری فضاهای شهری با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه (anp) می‌باشد. در این روش، معیارها و مولفه‌های ارزیابی در 5 مولفه و 26 شاخص بااستفاده از نرم‌افزار decisions super تولید شد و نتایج بررسی‌های میدانی در نرم‌افزار مذکور مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. خروجی‌های مدل به شیوه‌های مختلف متنی و نمودارهای متنوع و قابل تامل برای معیارها و شاخص‌ها قابل ارائه است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، پنج عاملِ « فیزیکی بصری»، «جابجایی و دسترسی»، «عوامل اجتماعی و فرهنگی»، «عوامل زیست‌محیطی» و «عوامل کارکردی» بیشترین نقش را در تبیین قابلیت پیاده‌مداری فضاهای شهری ایفا می‌کنند. مقایسه امتیاز نهایی پیاده‌مداری پیاده‌راه‌های مورد مطالعه نشان داد که از دیدگاه شهروندان و متخصصان، پیاده‌راه تربیت دارای شرایط بهتری نسبت به پیاده‌راه شهریار ولیعصر و مقصودیه می‌باشد.