بررسی و تحلیل پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری مورد شناسی: شهر شیراز

گردشگری یکی از بزرگترین محرک‌های اقتصادی قرن حاضر به ‌شمار می‌رود؛ تا آنجا که بیش از 10درصد از درآمد ناخالص داخلی کشورها را در سطح جهان تشکیل می‌دهد. صنعت گردشگری به لحاظ درآمدزایی و تاثیر در رشد اقتصادی کشورها، در‌حال تبدیل شدن به صنعت اول در جهان است؛ لیکن دستیابی به مزیّت نسبی در این بخش، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مناسب، تامین نیازمندی‌های گردشگران و ایجاد تسهیلات مطلوب گردشگری است. از میان این زیرساخت‌ها، مراکز اقامتی به ‌عنوان مبدا و مقصد گردش‌های روزانه، از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند و دارای بیشترین تاثیر اقتصادی در صنعت گردشگری هستند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و تحلیل پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری در شهر شیراز است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها، کتابخانه‌ای و میدانی است. تجزیه و تحلیل اطلاعات در محیط gis با استفاده از توابع تحلیل شبکه صورت گرفته است. در تحلیل‌ مربوط به پراکنش هتل‌ها و جاذبه‌ها، از توابع تحلیل خوشه‌ای فضایی چند فاصله و توزیع جهت‌داراستفاده شده است. نتایج نشان دهندۀ آن است که پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری، متناسب با نیاز گردشگری در مناطق شهری شیراز صورت نگرفته است؛ به‌طوری‌که توزیع فضایی هتل‌ها و جاذبه‌ها به‌صورت الگوی خوشه‌ای و متمرکز در بخش مرکزی شهر در خیابان‌های رودکی، اهلی، توحید و زند قرار گرفته‌اند. توزیع جهت‌دار هتل‌ها به‌لحاظ سطوح دسترسی و ظرفیت در محدودۀ تحت پوشش توزیع جهت‌دار جاذبه‌هاست. میانگین کل فاصلۀ هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری 2402.5 متر است. این تمرکز در بخش مرکزی باعث به‌وجود آمدن مسائلی مانند عدم دسترسی مناسب به همۀ جاذبه‌های گردشگری، افزایش ترافیک، محدود شدن فضای گردشگری شهر و افزایش انواع آلودگی‌ها در بخش متراکم شهر شیراز شده است.