ارزیابی و سنجش وضعیت پایداری محله‌ها در شهر سردشت

توسعه پایدار و به تبع آن توسعه پایدار محله‌ای، مفهومی است که در سال‌های اخیر در مجامع علمی مطرح شده است و ارتباط تنگاتنگی با آسیب‌های اجتماعی، زیست‌محیطی، اقتصادی و معیشت شهری، امنیت، مشارکت، شکل، بافت و مدیریت شهری دارد. امروزه پایدارترین و موثرترین برنامه‌های توسعه‌ای آنهایی‌اند که مبتنی بر ویژگی‌ها و نیازهای خانواده‌ها و جمعیت‌های محله‌ای تدوین و ارائه گردند؛ بنابراین، بررسی، شناخت و تحلیل قابلیت‌ها و توانایی‌های محله‌های شهری، گامی اساسی و مهم در فرایند تدوین برنامه‌ریزی‌های توسعۀ پایدار شهری تلقی می‌شود. بر این اساس، این پژوهش درصدد ارزیابی و سنجش وضعیت پایداری محله‌ها در شهر سردشت از لحاظ 4 شاخص در ابعاد اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و نهادیکالبدی برآمده است. این تحقیق با رویکردی توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای و نیز برداشت‌های میدانی و پیمایشی انجام شده است. جامعۀ آماری این تحقیق شامل کلیۀ محله‌های شهر سردشت استکه از بین آنها تعداد 380 نفر طبق جدول مورگان به روش تصادفی ساده به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و داده‌های آن با نرم‌افزارهای spssو gisتجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان پایداری محله‌های شهر سردشت از نظر ساکنان با میانگین (2.66) پایین‌تر از حد میانۀ پاسخ‌ها است و در حد مطلوبی قرار ندارد. چنانچه یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین محله‌های مختلف این شهر به لحاظ برخورداری از شاخص‌های توسعه، نابرابری و اختلاف وجود دارد. طبق نتایج پژوهش، شاخص زیستی از بیشترین پایداری در شهر سردشت برخوردار است. همچنین نتایج حاصل از آزمون tنشان می‌دهد، با مقایسۀ میانگین پایداری محله‌ها، تنها محله‌های آشان، سرچاوه، فرهنگیان و ترمینال شرایط بهتری دارند و میانگین پایداری آنها بالاتر از حد میانه است که در این بین، کمترین میزان پایداری نیز در محله‌های سه راه مارغان و گرده سور است.