بررسی خطر سیل و پهنه بندی آن در دشت بافت، جنوب شرقی ایران

دشت بافت، یکی از مناطق با تکرار وقوع سیل و خسارات مکرر در ایران است. در این مطالعه به منظور مشخص نمودن مناطق تحت خطر سیل در دشت بافت، نقشۀ پهنه‌بندی خطر با استفاده از معیارهای ژئومورفولوژی، فتوژئولوژی و بازدید صحرایی تهیه گردید. اساس تهیۀ آن تفسیر عکس‌های هوایی 1:50000، 1:20000 و 1:40000 منطقه ( به ترتیب مربوط به سال‌های 1335، 1367 و 1371 ) به همراه کنترل صحرایی است. در تهیۀ این نقشه لازم بود جهت تفکیک آسان تر واحدها و مرز آنها، تمامی منطقه به صورت یکپارچه دیده شود؛ به همین دلیل، گسترۀ عکسی منطقه تهیه گردید. از آنجا که در طبیعت عوارض خاصی سیل گیر هستند (نظیر مخروط افکنه، دلتاها و دشت‌های سیلابی)، می‌توان در سطح این عوارض با توجه به تغییر توپوگرافی و تغییرات تُن (tone) عکس هوایی شدت و ضعف خطر سیل و نوع آن را شناسایی نمود. بدین ترتیب با تفسیر عکس‌ها، نقشۀ پهنه‌بندی خطر سیل تهیه و در مرحلۀ بعد در روی زمین کنترل صحرایی گردید. در نقشۀ پهنه‌بندی، واحدهای مختلفی؛ نظیر: خطر زیاد سیلاب محصور در مجرا، خطر زیاد پخش سیلاب در سطح مخروط افکنه و خطر آبگرفتگی زیاد در قاعده مخروط افکنه شناسایی و تفکیک شدند. با تطبیق این نقشه با نقشه کاربری زمین سرمایه های تحت خطر شناسایی گردیدند. بر این اساس بخش هایی از شهر بافت در محدوده با خطر پخش سیلاب پهنه‌ای قاعدۀ مخروط افکنه واقع گردیده و بخش شرقی این شهر در معرض خطر زیاد سیلاب رودخانه‌ای است. همچنین تعداد زیادی از روستاهای این منطقه و باغات و اراضی کشاورزی به دلیل واقع شدن در مجاورت رودخانه‌ها، در معرض خطر طغیان رودخانه قرار دارند. از نقشۀ حاصله می‌توان برای کلیۀ موارد مربوط به مدیریت خطر سیل؛ مانند: تغییر کاربری زمین، هشدار، امداد و نجات، مقاوم‌سازی و تعیین نرخ بیمۀ سیل استفاده نمود. پیشنهاد می‌‌شود که اشغال سطوح پرخطر منع شده و با انجام عملیات آبخیزداری خطر سیل کاهش داده شود.