بررسی رفتار و روند دی اکسید نیتروژن هوای تهران با استفاده از اندازه گیری های سنجنده omi

آلودگی هوا از مهم ترین مشکلات شهرهای بزرگ جهان در قرن اخیر می باشد زیرا سلامت انسان و محیط زیست را به خطر انداخته است. یکی از شاخص های آلودگی هوا دی اکسید نیتروژن است که به طور مستمر با ابزارهای سنجش آلودگی از فضا و زمین اندازه گیری می شود. در این مقاله داده های دی اکسید نیتروژن اندازه گیری شده با سنجنده omi و باد، دمای سطحی و دید افقی ثبت شده در ایستگاه هواشناسی مهرآباد شهر تهران در بازه اندازه گیری اکتبر 2004 تا می 2016 برای بررسی رفتار و روند آلودگی هوا استفاده شده است. مقدار میانگین دی اکسید نیتروژن در بازه اندازه گیری در فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب برابر 10^15×6٫99 ، 10^15 × 6٫22،  10^15 × 6٫22 و molec/cm^2 10^15×19٫65 بدست آمد که بیشترین (کمترین) مقدار آن در زمستان (تابستان) اتفاق می افتد. همچنین، بیشترین (کمترین) مقدار انحراف معیار در فصل زمستان (تابستان) رخ می دهد که برابر 10^15× 14٫84(1015x 3٫73) است. ضریب همبستگی دی اکسید نیتروژن با باد و دما به ترتیب برابر 0٫04 و 0٫59 – است که تاثیر بیشتر دما در تغییرات دی اکسید نیتروژن در طول سال را نشان می دهد. ضریب همبستگی دی اکسید نیتروژن با دید افقی برابر 0٫20–  است که نشان دهنده کاهش دید افقی با افزایش آلودگی شهری در تهران است. روند دی اکسید نیتروژن با استفاده از برازش خطی پس از حذف دوره های تناوب سالیانه، شش و چهار ماهه با اعتبار 95 درصد محاسبه شده است. مقدار روند دی اکسید نیتروژن در هر سال molec/cm2  10^14×5٫76 بدست آمد.