کاربرد تئوری گرف در مطالعات اکولوژی سیمای سرزمین نمونه موردی: سنجش پیوستگی زیستگاه‌های کلان‌شهر ملبورن

تئوری گرف، از روش های جدید جهت کمی سازی، پایش و سنجش ساختارها و کارکردهای اکولوژیک است. در بوم شناسی این تئوری بهترین کاربرد را در سنجش پیوستگی اکولوژیکی نشان داده است. پیوستگی ویژگی ساختاری سیمای سرزمین است که موجب تسهیل در حرکت جانوران در بین زیستگاه هایشان می شود. هدف از این مقاله سنجش پیوستگی زیستگاه های سیمای سرزمین شهری با استفاده از این تئوری است. در همین راستا ابتدا مبانی تئوری گرف و سابقه کاربرد آن در مطالعات مختلف اکولوژیک، روش ها، نرم افزارها و سنجه های مختلف جهت مدل سازی و سنجش شبکه ها بررسی شدند. سپس براساس این تئوری، شبکه زیستگاهی varanus varius در محدوده کلان شهر ملبورن استرالیا به صورت یک گرف وزن داده شده شامل نقاط و اتصالات مدل سازی شد. پیوستگی بین لکه های زیستگاهی همجوار با استفاده از دو متریک p_ij و flux سنجش شدند. پیوستگی کل شبکه براساس متریک dc_flux محاسبه شد و زیستگاه ها براساس اهمیت اولویت بندی شدند. یافته ها نشان داد که اکثریت لکه های با اولویت بالا در حاشیه کلان شهر ملبورن قرار گرفته اند. همچنین تعدادی از لکه های با اهمیت روی مرز توسعه شهری در شمال، شمال شرق و شرق ملبورن قرار گرفته اند که به صورت بالقوه می توانند میان برنامه های حفاظتی و برنامه ریزی کاربری تعارض ایجاد کنند. با توجه به سهولت استفاده و دقت نتایج، استفاده از این تئوری و سنجریه dc_flux در مطالعه شبکه زیستگاه های منقطع گونه های جانوری به خصوص در سیمای سرزمین شهری توصیه می شود.