ارزیابی پیوستگی سیمای سرزمین و کریدورهای مهاجرتی آهوی گواتردار در مناطق مرکزی ایران

انزوای جمعیت ها و در نتیجه آن خطرات ژنتیکی، بقاء درازمدت جمعیت های آهوی گواتردار را تهدید می کند. مدیریت این جمعیت ها نیازمند برقراری ارتباطات سیمای سرزمین بین لکه های زیستگاهی است. در این مطالعه سطوح مقاومت سیمای سرزمین به عنوان تابعی از 12 متغیر محیطی و انسانی و با استفاده از مدل های پیش بینی پراکنش تهیه شد. به دلیل کمبود اطلاعات درخصوص فاصله انتشار گونه، سناریوهای متفاوتی از توان انتشار مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت و مسیرهای حداقل هزینه فاکتوریل، سطح لکه های زیستگاهی هسته ای و کریدورهای مهاجرتی پیش بینی شد. نتایج این مطالعه نشان از انزوای کامل آهوان منطقه حفاظت شده بیدوئیه داشت. در مقابل نرخ جابه جایی مناسبی بین آهوان مناطق موته، قمیشلو، کلاه قاضی، کهیاز و کالمند پیش بینی شد. با درنظر گرفتن تاثیر جاده ها و کلان شهرها احتمال ارتباط عملکردی سیمای سرزمین بین آهوان کلاه قاضی با سایر مناطق نیز کاهش می یابد. با ترکیب نتایج به دست آمده و ارتباطات ژنتیکی جمعیت ها می توان عنوان کرد که آهوان مناطق مرکزی کشور در سه زیر جمعیت آهوان بیدوئیه، آهوان کلاه قاضی و آهوان سایر مناطق حفاظت شده در مرکز کشور گروه بندی می شوند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که حفاظت از این گونه نیازمند مدیریت یکپارچه در سطح سیمای سرزمین به منظور برقراری جریان ژنی بین زیستگاه های منزوی است.

Assessing Landscape Connectivity and Dispersal Corridors for Goitered gazelle in Central Iran

Longterm survival of Goitered gazelles in central Iran has been threatened because of isolation of existing populations and genetic threats. Effective management of these small and isolated populations needs to evaluate landscape connectivity among core habitat patches. In the present study, resistance surfaces were mapped as a function of twelve uncorrelated variables using species distribution algorithms. Given the limited empirical data of Goitered gazelle dispersal distances, we assessed different dispersal ability scenarios. Extent of core habitats, fracture zones, and dispersal corridors were identified using resistance kernel approach. Our finding showed that while gazelle population in Biduiyeh Protected Area has been isolated, there is relatively high dispersal rate among populations of Goitered gazelle in Mooteh National Park, Ghamishloo National Park, Kahyaz Protected Area, KalmandBahadoran Protected Area and KolahQazi National Park. Given the effect of roads and metropolises, functional connectivity between KolahQazi and other populations is not possible. Based on genetic relationships and landscape connectivity results, we concluded that gazelle populations in Central Iran can be grouped into three separated subpopulations including 1 Biduiyeh P.A., 2KolahQazi N.P., and 3 gazelles in other protected areas. The obtained results show that integrated conservation management at landscape level need to be considered in maintaining gene flow among isolated and fragmented habitats.