شناسایی پناهگاه‌های اقلیمی بالقوه به‌منظور حفاظت از جمعیت‌های آهوی گواتردار (gazella subgutturosa) در مواجه با تغییر اقلیم (مطالعه موردی: ایران مرکزی)

طرح ریزی حفاظتی بر مبنای پراکنش گونه ها در آینده از جمله مهم ترین رویکردهای سازشی در کاهش پیامدهای منفی تغییر اقلیم بر گونه ها است. در این مطالعه، پیامدهای تغییر اقلیم در آینده (تا سال 2070) بر پراکنش آهوی گواتردار (gazellea subgutturosa) در مناطق مرکزی ایران (استان های اصفهان، سمنان، فارس و یزد) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، یک رویکرد مدل سازی اجماعی با استفاده از پنج الگوریتم مدل سازی پراکنش گونه ای با در نظر گرفتن دو سناریوی اقلیمی rcp 2.6 و rcp 8.5 استفاده شد. به علاوه، با مقایسه پراکنش کنونی و آینده گونه، مناطق زیستگاهی که در آینده مطلوبیت آنها حفظ شده و پتانسیل عملکرد به عنوان پناهگاه اقلیمی دارند شناسایی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، حدود 61700 کیلومتر مربع (15/3 درصد) از کل منطقه مورد مطالعه به عنوان زیستگاه مطلوب گونه در شرایط کنونی براورد شد. پیش بینی ها نشان می دهد که آهوی گواتردار تا سال 2070، به ترتیب حدود 46 و 70 درصد زیستگاه های خود را بر اساس سناریوی rcp 2.6 و rcp 8.5 از دست خواهد داد. نتایج همچنین نشان داد که تنها بخشی از زیستگاه های واقع در عرض های جغرافیایی بالا (در استان های سمنان و اصفهان) که شرایط اقلیمی مساعدی دارند پتانسیل عملکرد به عنوان پناهگاه اقلیمی در آینده را داشته اند که با در نظر گرفتن سناریوی حداکثر تغییر اقلیم (rcp 8.5)، تمامی پناهگاه های اقلیمی واقع در استان اصفهان به جز مناطق واقع در پناهگاه حیات وحش موته نیز از بین خواهند رفت. توسعه شبکه مناطق حفاظت شده کنونی و برقراری ارتباط زیستگاهی بر مبنای پراکنش پناهگاه های اقلیمی و همچنین ارتقاء سطح حفاظتی مناطق شکار ممنوع و پناهگاه های حیات وحش از جمله رویکردهای مدیریتی پیشنهادی در راستای حفاظت موثر از آهوی گواتردار در مواجه با تغییر اقلیم آینده هستند.

Identifying Potential Climatic Refugia to Protect Populations of Goitered Gazelle (Gazelle subgutturosa) in the Face of Climate Change (A case Study: Central Iran)

Currently, conservation planning based on the future distribution of species is among the most important adaptive conservation approaches to reduce the negative impacts of climate change on species. In this study, by adapting an ensemble modelling approach, scenarios of RCP 2.6 and RCP 8.5 and five global circulation models, the distribution of Goitered gazelle (Gazellea subgutturosa) under climate change was predicted in the central Iran (Isfahan, Semnan, Markazi, Fars and Yazd provinces). In addition, by comparing the current and future distributions, suitable habitats that would remain so in the future with the potential to function as climatic refugia were identified. The results revealed that by 2070, Goitered gazelle will have lost 46% and 70% of its habitats based on RCP 2.6 and RCP 8.5, respectively. Across central Iran, only proportions of habitats in Isfahan and Semnan at higher latitudes were predicted to function as the climatic refugia. Based on RCP 8.5, however, all refugia in Isfahan, except for those in Mooteh Wildlife Refuge, were projected to disappear. According to the findings of this study, expanding the protected network and increasing connectivity in the areas where refugia are distributed, and enhancing the protection status of key nohunting areas and wildlife refugees are recommended as the management approaches for the effective conservation of this species against climate change.