مقایسه ساختار اراضی مرتعی و میزان تخریب پیوستگی سیمای سرزمین در زیرحوزه‌های آبخیز ایریل، استان اردبیل

هدف تحقیق حاضر، مقایسه ساختار پوشش مرتعی و درجه تخریب سیمای سرزمین در زیرحوزه های آبخیز ایریل استان اردبیل بوده است. براساس نقشه کاربری اراضی و ابزار تفکیک سیمای سرزمین، چهار کلاس تفکیک (لکه، حاشیه، سوراخ شدگی و هسته) در اندازه سلولی 5، 10، 15 و 20 متر مشخص شدند. شاخص های lpi، ed، cohesion، mesh، split و ai برای ارزیابی ساختار مرتع با استفاده از fragstats محاسبه شدند. براساس نتایج، در زیرحوزه 5 مقدار سنجه پیوستگی cohesion با مقدار 93.60 کمترین و سنجه division بالاترین مقدار (0.92) را دارد. مقدار سنجه lpi در زیرحوزه های 8 و 9 با مقادیر 89.30 و 84.12 محاسبه شد. بیشترین و کمترین تعداد لکه ها در سلول های 15 و 5 متری است و مقادیر حاشیه، سوراخ شدگی و هسته کوچک در اندازه های سلولی تغییرات چندانی ندارد. همبستگی شاخص perforated و سنجه cohesion با ضریب همبستگی معکوس برابر 0.94 است. همبستگی perforated و split مستقیم (r2=0.95) نشان دهنده افزایش split و تفکیک بیشتر سیمای مرتع است. مقادیر لکه ها و هسته های مرکزی درمنطقه کم بوده و میزان تخریب سیمای سرزمین در حاشیه لکه ها بیشتر است. در تعداد بالا و حاشیه بیشتر لکه ها، پیوستگی کاهش یافته و نشان دهنده تخریب مرتع است، درحالی که مقدار بالای شاخص هسته در زیرحوزه ها بیانگر مطلوبیت لکه های مرتعی از نظر پیوستگی مرتع است.