کارکرد برنامه‌‌های آموزشی در دست‌یابی به توسعه پایدار کشاورزی (مورد مطالعه: روستاهای ناحیه اورامانات در کرمانشاه)

هدف از نگارش این مقاله، بررسی نقش و عمل‌کرد برنامه‌‌های آموزشی در دست‌یابی به توسعه پایدار‌‌ کشاورزی در ناحیه روستایی اورامانات است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و با روش توصیفی- تحلیلی و با فن پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 130 نفر از روستاییان ناحیه اورامانات استان کرمانشاه است. حجم نمونه براساس جدول مورگان 100 نفر تعیین، و از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شده است. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌ است که روایی صوری و محتوایی آن براساس نظر گروهی از متخصصان دانشگاهی و کارشناسان دستگاه‌‌های اجرایی مربوط تایید و اعتبار آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 98/0 محاسبه شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد بین زن و مرد، پاسخ‌گویان با تحصیلات مختلف، کسانی که برنامه‌‌های آموزشی تلویزیونی استان را می‌‌دیدند و آن‌هایی که نمی‌‌دیدند، و همچنین بین روستاییان شهرستان‌‌های مختلف اورامانات، اختلاف معنا‌داری در اثربخش بودن برنامه‌‌های آموزشی مشاهده می‌شود. همچنین، براساس مدل کرک‌پاتریک و برمبنای مصاحبه با کشاورزان نمونه، اعتماد کردن به توصیه‎های کارشناسان برنامه آموزشی، میزان پذیرش این توصیه‌‌ها و عمل به آن‌ها، و انتقال پیام‌‌های آموزشی به ساده‌‌ترین شکل ممکن به کشاورزان، درحد متوسط به بالا در اثربخشی برنامه‌‌های آموزشی و به‌کارگیری شیوه‌‌های کشاورزی موثر است.