بررسی کمّی و کیفی منابع آب زیرزمینی در دشت پریشان

امروزه به‌دلیل خشک‌سالی‌ها، حفر چاه‌های جدید، افزایش میزان برداشت و بهره‌‌وری از منابع زیرزمینی و بی‌توجهی به برنامه‌‌ریزی و مدیریت منابع، توجه ویژه به منابع آب زیرزمینی و بررسی وضع کمّی و کیفی این منابع امری گریزناپذیر و مهم است. در این تحقیق، وضع کمّی و کیفی و رفتار آب زیرزمینی در دشت پریشان، یکی مهم‌ترین مراکز کشاورزی استان فارس، بررسی شده است. به‌همین منظور، آمار داده‌‌های کمّی و کیفی آب زیرزمینی در بازه زمانی 1382 تا 1390 استخراج شده و نقشه‌‌های کمّی و کیفی آب‌‌های زیرزمینی متغیر داده‌‌های چاه‌های پیزومتری به‌روش میان‌یابی نزدیک‌ترین همسایه (idw) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) ارزیابی شده است. همچنین، به‌منظور برآورد شدت و مدت خشک‌سالی اقلیمی از شاخص استاندارد بارش (spi) و جهت بررسی روند افت سطح آب زیرزمینی از هیدروگراف چاه‌های پیزومتری موجود در دشت پریشان استفاده شده است. براساس نتایج به‌دست‌آمده از هیدروگراف سالیانه دشت پریشان، به‌طور میانگین سطح آب زیرزمینی از سال 1382 تا 1390 افتی معادل 25/6متر داشته است. همچنین، هیدروگراف سالیانه دشت سه دوره نوسان سطح ایستابی را در سال 1382 تا 1383 (افزایش سطح ایستابی حدود 03/2متر)، 1383 تا 1389 (کاهش سطح ایستابی 93/7متر) و 1389 تا 1390 (افزایش سطح ایستابی 26/0متر) گذرانده است. نتایج تغییرات کیفیت آب در دهه اخیر نشان می‌دهد با افزایش تکرار خشک‌سالی و افت زیاد سفره آب زیرزمینی، کیفیت آب زیرزمینی، به‌ویژه در بازه زمانی 1386 تا 1390 روندی نزولی داشته است. براساس یافته‌های پژوهش، طی 23 سال اخیر، تکرار وقوع خشک‌سالی اقلیمی در دهه اخیر درمقایسه با دو دهه گذشته، چهاربرابر شده است.