پهنه‌بندی توزیع و شدت فقر چندبعدی در مناطق شهری و روستایی ایران

تسلط روی‌کرد درآمد‌محوری بر جنبه‌‌های مختلف توسعه، یکی از دلایل ناکامی بسیاری از برنامههای کاهش فقر و نابرابری در کشورهای درحال توسعه بیان شده است. بر همین اساس، علت اصلی فقر، کم‌بود یا نبود درآمد نیست؛ بلکه دلیل آن‌ نبودِ قابلیت لازم برای خروج از وضعیت فقر برای افراد فقیر است. هدف این پژوهش، پهنه‌‌بندی میزان و شدت فقر چندبعدی در مناطق شهری و روستایی کشور و مقایسه نتایج آن با معیار درآمد سرانه است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد توزیع و شدت فقر در کشور به‌ترتیب 3/12 و 6/30 درصد است. همچنین، فقر در مناطق روستایی در مقایسه با مناطق شهری بیشتر است؛ به‌طور‌‌ی که 4/21 درصد خانوارهای روستایی و 86/5 درصد خانوارهای شهری فقیرند. خانوارهای استان‌های جنوب شرقی فقیرترند و سیستان و بلوچستان فقیرترین استان کشور است. نتایج مقایسه شاخص فقر چندبعدی و شاخص تولید سرانه بدون نفت نشان می‌دهد بین این دو شاخص هم‌پوشانی اندکی وجود دارد. با توجه به اهمیت شناسایی آسیب‌پذیرترین خانوارها در کشور به‌نظر می‌‌رسد روش فقر چندبعدی می‌تواند فارغ از مشکلات سنجش درآمد و ثروت خانوارها، اطلاعاتی مفید و متفاوت از درآمد خانوارها دراختیار سیاست‌‌گذاران قرار دهد.