طراحی الگوی سنجش عدالت فضایی (مطالعه موردی: ایران)

فضای جغرافیایی برایند عمل‌کرد عوامل بسیاری است که در این میان، نهاد سیاست و کارکرد نهادهای رسمی و شاخص آن یعنی حکومت و به‌تبع آن دولت، در کیفیت شکل‌گیری آن از دیدگاه عدالت فضایی بسیار اثرگذار است؛ به همین دلیل درک حوزه معنایی عدالت فضایی مشروط به درک رابطه متقابل سیاست و فضاست. عدالت فضایی یا جغرافیایی عبارت است از: ‌‌توازن نسبی ‌‌شاخص‌ها‌‌ی جامع توسعه (اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و...) در مکان‌ها و فضاهای جغرافیایی (خرد و کلان) با شاخص‌ها‌‌ی متناظر توسعه در سطح ملی.از آنجایی که شالوده‌سازی ‌‌فضای عادلانه نیازمند طراحی الگویی متناسب برای سنجش میزان تحقق و همچنین تغییرات سنواتی آن است، ‌‌با مرور پژوهش‌های انجام‌شده دریافت شد که تاکنون مدل کمّی و جامعی برای سنجش عدالت فضایی طراحی نشده است. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش طراحی الگوی عملیاتی سنجش عدالت فضایی در ایران است. این مقاله به‌شیوه توصیفی و تحلیلی و با روی‌کرد کاربردی- توسعه‌ای نوشته شده و درپی پاسخ به این سوال است که چگونه می‌توان در قالب یک الگو به سنجش مستمر عدالت فضایی در کشور دست یافت. براساس یافته‌های پژوهش، با درنظر گرفتن نقش مثبت و منفی عوامل هشت‌گانه و شاخص‌ها‌‌ی آن‌ها‌‌ در قالب یک نرم‌افزار کامپیوتری می‌توان به سنجش مستمر عدالت فضایی در کشورها دست یافت.